Kategoria: dochodzenie roszczeń

Opublikowane w

Weksle in blanco Żabki mogą być nieważne

Sąd Okręgowy w Gdańsku potwierdził, że weksel in blanco wystawiony przed podpisaniem umowy franczyzy jest nieważny. Jest to bardzo ważny wyrok zwłaszcza dla przedsiębiorców z Pomorza. Franczyza jest popularnym modelem prowadzenia działalności gospodarczej. Z reguły franczyzobiorcy zainteresowani są ponoszeniem niskich kosztów rozpoczynając działalność i poznaniem modelu biznesowego partnera o ugruntowanej pozycji na rynku.

Jednakże prowadzenie działalności gospodarczej może okazać się pułapką dla osób o małym kapitale, czy niewielkiej wiedzy dotyczącej praktyki biznesowej. Dotyczy to nie tylko umowy franczyzy, ale też umowy o roboty budowlane, obrotu nieruchomościami, samoodnawialnych licencji i wielu innych.

Trudności mogą pojawić się zwłaszcza, gdy pozycja ekonomiczna partnerów nie jest równa, ale słabszy przedsiębiorca nie jest chroniony przepisami konsumenckimi. Teoretycznie zawierane umowy są wynikiem porozumienia stron. W praktyce jednak nie ma możliwości uzgadniania poszczególnych postanowień tych umów. Tym bardziej istotne jest skorzystanie z fachowej pomocy już na początku współpracy.

Franczyzobiorcy popularnej sieci franczyzowej podpisując weksle nie sądzili, że będą musieli zapłacić z tego tytułu znaczne kwoty. Umowa franczyzy może rodzić ryzyko dla franczyzobiorcy zwłaszcza, gdy prowadzący punkt sprzedaży nie ma wpływu na prowadzoną działalność, bo wszystko reguluje umowa franczyzowa. Często pozycja prawna franczyzobiorcy przypomina zatrudnionego, któremu przysługuje jedynie niewielkie wynagrodzenie za prowadzenie punktu, ale jednocześnie ponosi on ryzyko gospodarcze prowadzenia punktu i bankructwa (co sprawia, że umowa ta jest bardziej atrakcyjna niż zatrudnienie pracownika dla franczyzodawcy). Stawia to franczyzobiorcę w bardzo niekorzystnej sytuacji i naraża na wysokie, sięgające kilkudziesięciu tysięcy koszty spłaty zadłużenia, w tym koszty procesów sądowych, a nawet upadłość (która w trudnej sytuacji finansowej przedsiębiorcy może jawić się jako szansa na wyjście z zadłużenia).

 

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Ugoda jako sposób zakończenia sporu

Ugoda jest rodzajem umowy, która polega na tym, że strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejących już między nimi stosunków, aby zapewnić sobie wykonanie powinności wynikających z tych stosunków. Zakończenie sporu poprzez zawarcie ugody polega więc na zawarciu takiej umowy, która określa, jak będą ukształtowane stosunki między stronami tej umowy. Najważniejszą zaletą ugody jest to, że jest ona dobrowolna. Z założenia strony aktywnie uczestniczą w zawieraniu ugody, w przeciwieństwie do sytuacji oddania sprawy do rozstrzygnięcia Sądowi. Teoretycznie wykonanie ugody jest łatwiejsze, bo nie wymaga przymusu, ale wynika z woli Stron. Zawarcie ugody pozwala też ograniczyć koszty dochodzenia roszczeń i znacząco skrócić ten proces.

Wyróżniamy dwa rodzaje ugód ze względu na sposób procedowania, tj. ugody pozasądowe oraz ugody sądowe (i ugody z nimi zrównane). Ugody te różnią się skutkami procesowymi. Wykonanie ugody pozasądowej zawartej przed wytoczeniem powództwa bezpośrednio przez strony sporu może wymagać przeprowadzenia postępowania sądowego, podczas gdy wykonanie ugody sądowej, która nadaje się do wykonania w drodze egzekucji możliwe jest po nadaniu przez Sąd klauzuli wykonalności. Łatwiejsze dochodzenie wykonania ugody pozasądowej jest możliwe, w przypadku, gdy strony ugody określą wyraźnie skutki jej niewykonania i zawrą w tej umowie adekwatne klauzule mające na celu ochronę interesów stron. Zawarcie ugody w toku procesu wiąże się z umorzeniem postępowania wywołując skutki podobne do cofnięcia pozwu. Zakończenie sporu przez ugodę może być połączone z uznaniem długu, czy zrzeczeniem się roszczeń. Sama zaś mediacja oraz postępowanie pojednawcze (od chwili ich rozpoczęcia) zawieszają bieg terminu przedawnienia roszczeń.

Standardem jest to, że zawodowi prawnicy preferują, co do zasady, zakończenie sporu przez ugodę oraz pomagają stronom sporu w nadaniu ugodzie odpowiedniej treści. Profesjonalna pomoc może ograniczać ryzyko nienależytego ukształtowania stosunków stron. Ma to istotne znaczenie, gdyż zawarcie ugody sądowej (lub o skutkach ugody sądowej), powoduje, że koleje powództwo o to samo roszczenie nie może być skutecznie dochodzone przed Sądem z uwagi na „powagę rzeczy ugodzonej”.

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej, proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Umowy kredytowe ze wskaźnikiem WIBOR

W związku rosnącymi ratami kredytów hipotecznych oraz docierającymi do opinii publicznej informacjami o błędach w ustalaniu wskaźnika WIBOR, warto ponownie przyjrzeć się zarzutom dotyczącym umów kredytowych oprocentowanych oprocentowaniem zmiennym opartym o wskaźnik WIBOR.

Podnoszone zastrzeżenia są podobne do tych, w oparciu o które kredytobiorcy wygrywają sprawy z bankami w przedmiocie spłaty kredytów waloryzowanych kursem CHF. Przeciwnicy WIBOR podnoszą: brak wpływu kredytobiorcy na wysokość wynagrodzenia banku, brak obiektywnych kryteriów pozwalających stwierdzić, jak będzie zmieniało się oprocentowanie kredytu w przyszłości, jak również brak dostatecznej informacji o ryzyku kredytowym.

Jak dotąd nie znaleziono jednak przekonywającej alternatywy dla WIBORu, która jednocześnie uwzględniałaby zmianę siły nabywczej pieniądza, nie zależała od banków i była obiektywnie przewidywalna.

 

Wpis ma charakter ogólny popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej, proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy. Udzielenie porady prawnej wymaga bowiem w pierwszej kolejności wyczerpującego ustalenia okoliczności faktycznych, dotyczących zapytania.

 

Opublikowane w

WIBOR w racie kredytu

Ponieważ obliczanie opłat za korzystanie z kapitału w oparciu o WIBOR w ostatnim czasie stało się przedmiotem żywej dyskusji, w zeszłym tygodniu ING Bank Śląski poinformował, że z jego oferty znikną kredyty hipoteczne oparte na WIBOR-ze. Bank prognozuje, że w pierwszej połowie 2023 r. w jego ofercie pojawią się, w miejsce tych opartych na WIBORze, kredyty o stałym oprocentowaniu, a następnie kredyty oparte na innym wskaźniku (WIRON). W związku z tym, Bank proponuje kredytobiorcom hipotecznym aneksowanie dotychczasowych umów.

Nowy wskaźnik, który ma zastąpić WIBOR, jest ustalany między bankami (podobnie jak WIBOR.) Tymczasem KNF rekomenduje oparcie oprocentowania o wskaźnik WKF, który odzwierciedla rzeczywisty koszt pozyskania kapitału przez banki, w szczególności wynikający z oprocentowania depozytów.

Aktywna polityka banków w zakresie WIBOR wskazuje na to, że roszczenia niektórych kredytobiorców traktują bardzo poważnie.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

 

Opublikowane w

Banki nie dają za wygraną

W konsekwencji orzeczenia ETS z 3 października 2019 r. w sprawie C-260/18 Dziubak, polskie sądy masowo stwierdzają, że następstwem abuzywności klauzul przeliczeniowych jest nieważność umowy kredytu – zarówno umów indeksowanych jak i denominowanych w walucie obcej. Zgodnie z uchwałą siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2021 r. (sygn. akt III CZP 6/21), jeżeli bez bezskutecznego postanowienia umowa kredytu nie może wiązać, konsumentowi i kredytodawcy przysługują odrębne roszczenia o zwrot świadczeń pieniężnych spełnionych w wykonaniu tej umowy.
W odpowiedzi na aktywność kredytobiorców Banki nie pozostają bezczynne i dochodzą od byłych kredytobiorców wynagrodzenia za korzystanie z kapitału także od Państwa Dziubak, sygn. V 510.111.2021. Uwzględnienie roszczeń banków przez sądy spowodowałoby zniweczenie korzyści wynikających ze stwierdzenia nieważności umów kredytowych, co może skutecznie odstraszać kredytobiorców od pozywania banków. W sprawach tych kierowane są do ETS pytania prejudycjalne, co znacznie wydłuża czas oczekiwania na rozstrzygnięcie, ale też daje nadzieję na korzystne dla kredytobiorców zakończenie sporów. Na tym etapie jednak wydaje się, że stanowisko kredytobiorców ma silną argumentację, z którą bankom trudno będzie wygrać.
Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.
Opublikowane w

Odpowiedzialność za wypadek autokaru

Przewoźnik ponosi odpowiedzialność za szkody spowodowane wypadkiem autokaru na zasadzie ryzyka. Odpowiedzialność tę wyłącza wyłączna wina poszkodowanego, wyłączna wina osoby trzeciej lub siła wyższa.

Odpowiedzialność przewoźnika powstaje z chwilą wejścia pasażera do autokaru.

Gdy podczas podróży autokarem podróżny dozna obrażeń na skutek wypadku drogowego, osobie takiej przysługuje odszkodowanie oraz zadośćuczynienie, którego może się domagać z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Odszkodowania (zadośćuczynienia) można również domagać się z OC sprawcy wypadku. Jeśli natomiast podróżny posiadał ubezpieczenie NNW, może uzyskać wypłatę także w ramach tej polisy. Gdy winę za zdarzenie ponosi przewoźnik, możliwe jest dodatkowo uzyskanie odszkodowania za uszkodzony bagaż.

Odpowiedzialność za wypadek autokaru może obejmować w szczególności odpowiedzialność za uszczerbek na zdrowiu, koszty leczenia, transportu związanego z leczeniem, wyrównanie utraty dochodu, czy koszty przekwalifikowania oraz renty.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści  wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

 

Opublikowane w

Zasady umawiania spotkań oraz uzyskiwania informacji o sprawach

Z uwagi na charakter wykonywanej działalności, spotkanie z prawnikiem możliwe jest wyłącznie po uprzednim telefonicznym lub mailowym umówieniu.

Informacje o sprawach, w których są Państwo reprezentowani przez
mec. A. Zając można przede wszystkim uzyskać mailowo, na adres podany podczas podpisywania umowy.

Jeśli klient chciałby co miesiąc uzyskać sprawozdanie ze sprawy, może wykupić dodatkową usługę, której cena uzgadniana jest indywidualnie uwzględniając pracochłonność usługi.

Można też umówić się na dodatkowe spotkanie celem złożenia sprawozdania ustnie. Koszt usługi ustalany jest na podstawie nakładu czasu potrzebnego na przygotowanie spotkania.

Pełnomocnik z własnej inicjatywy kontaktuje się z Państwem w przypadku nastąpienia zmian w stanie spraw. Jeśli w Państwa sprawie pełnomocnik nie kontaktuje się z Państwem, to znaczy, że w sprawie nie wydarzyło się nic istotnego.

Mec. A. Zając co do zasady nie odpowiada na zapytania telefoniczne dotyczące stanu spraw, ponieważ udzielenie takich informacji wymaga sprawdzenia w aktach sprawy oraz odpowiednich warunków do przeprowadzenia rozmowy telefonicznej, gwarantujących poszanowanie tajemnicy zawodowej.

Opublikowane w

Odpowiedzialność podatkowa likwidatora stowarzyszenia

Co do zasady funkcje likwidatorów sprawują członkowie zarządu stowarzyszenia. Odpowiedzialność podatkowa likwidatorów stowarzyszenia mimo podobieństwa do odpowiedzialności za zaległości podatkowe członków zarządu spółek kapitałowych, nie jest identyczna. Przepisy o odpowiedzialności członków zarządów spółek kapitałowych w tym zakresie stosuje się bowiem jedynie odpowiednio. Ponadto, co istotne, nie ma tu zastosowania wyłączenie odpowiedzialności za zaległości podatkowe dla likwidatorów ustanowionych przez sąd. Może się więc okazać, że pomimo braku majątku spółki w dniu objęcia funkcji przez likwidatora, będzie on odpowiadał za zaległości podatkowe stowarzyszenia. Warto zatem podejmując się pełnienia funkcji likwidatora stowarzyszenia znać jego sytuację majątkową. O ile w prawie o stowarzyszeniach brak jest regulacji dotyczących odpowiedzialności zarządu stowarzyszenia za zobowiązania wobec osób trzecich, to istniejące przepisy wskazują, że likwidator stowarzyszenia, także ustanowiony przez sąd, odpowiada podatkowo.

 

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi indywidualnej porady prawnej. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie wpisu w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w konkretnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Przedawnienie zobowiązania podatkowego podczas pandemii

Zbliża się koniec roku a wraz z nim upływ terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych w podatku dochodowym za 2014 rok oraz w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do listopada 2015 r. W związku z tym odnotować można wzmożoną aktywność organów podatkowych, nakierowaną na przerwanie lub zawieszenie terminu przedawnienia oraz zakończenie postępowania wymiarowego za wymienione okresy.

Co zmieniło się w tym roku w odniesieniu do lat poprzednich? Z pewnością zmiana polega na tym, że poszukiwanie odpowiedzi na pytania proceduralne oraz z zakresu prawa materialnego musi być poprzedzone analizą regulacji poszczególnych „tarcz antykryzysowych”.

Zgodnie z art. 15zzr ust. 1 pkt 3 ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych – w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, bieg przewidzianych przepisami prawa administracyjnego terminów przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu. Okresu zawieszenia biegu terminu przedawnienia nie wlicza się zatem do łącznego okresu przedawnienia. Cytowany przepis został już (tzn. z dniem 16 maja 2020 r.) uchylony poprzez art. 46 p. 2 ustawy z 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych związanych z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (tarcza antykryzysowa 3.0). Wątpliwości pozostały. Przepis nie rozstrzygał wyraźnie, czy terminy, których dotyczył obejmowały również przedawnienie zobowiązań podatkowych. W zależności od tego, jaką odpowiedź przyjmie organ podatkowy, termin przedawnienia zobowiązania podatkowego może wydłużyć się o 70 dni.

Jeśli zbliża się upływ terminu przedawnienia Twojego zobowiązania podatkowego, a nie masz pewności, jak się zachować wobec szczególnie intensywnych działań organu pod koniec roku, skontaktuj się z doradcą podatkowym. Interesy organu podatkowego i podatnika są w tym przypadku sprzeczne. Zatem wyjaśnienia uzyskane od organu podatkowego mogą uwzględniać jedynie korzyść fiskalną dla budżetu Państwa.

Więcej informacji na temat zamrożenia w związku z COVID-19 terminów sądowych i procesowych znajdziecie w kursie nt. czasu i miejsca kontroli przestrzegania prawa podatkowego, który już wkrótce udostępnię na UDEMY.

Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Skutki podatkowe charytatywnej zbiórki pieniędzy

Grudzień …, czas prezentów. W związku z nadchodzącymi Świętami Bożego Narodzenia bardzo aktualny jest temat skutków podatkowych zbiórek pieniędzy organizowanych przez różne podmioty z okazji Świąt.

Darowizny pieniędzy otrzymane przez osoby fizyczne podlegają podatkowi od spadków i darowizn. Darowizny dla osób fizycznych od osób obcych są zwolnione od podatku od spadków i darowizn, o ile nie przekraczają kwoty 4902 zł w okresie
5 lat w odniesieniu do tej samej osoby.

Neutralność podatkowa organizatorów zbiórek charytatywnych nie wynika bezpośrednio z ustawy. Stanowisko, że organizatorzy zbiórki są tylko pośrednikami w przekazywaniu darowizny i jako tacy nie podlegają opodatkowaniu, potwierdzają interpretacje dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in.interpretacja z 15 września 2017 r. (nr 0111-KDIB4.4015.110.2017.2.BB). Interpretacja ta została jednak wydana w sprawie indywidualnej, w związku z czym nie gwarantuje całkowitej pewności, co do sytuacji prawnej osób, które o interpretację nie wystąpiły.

Podobnie, przekazanie darowizny za pomocą portalu społecznościowego nie powinno wpływać negatywnie na prawo do zastosowania zwolnienia z CIT przez obdarowanych podatników tego podatku (fundacje, stowarzyszenia, itp.).

Dochodom organizacji pożytku publicznego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej ustawy o CIT) przysługuje zwolnienie. Zwolnione są dochody organizacji pożytku publicznego przeznaczone na realizację celów statutowych (z wyłączeniem działalności gospodarczej) wynikających z ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

W odniesieniu do większości dochodów pozostałych stowarzyszeń i fundacji zastosowanie ma zwolnienie o węższym zakresie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. W art. 17 ust. 1 p. 4 ustawy o CIT ustawodawca przewidział, że wolne od podatku dochodowego są dochody podmiotów, których celem statutowym jest działalność:
1/ naukowa, 2/ naukowo-techniczna, 3/ oświatowa, 4/ kulturalna,
5/ w zakresie kultury fizycznej i sportu, 6/ ochrony środowiska,
7/ wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, 8/ dobroczynności,
9/ ochrony zdrowia i pomocy społecznej, 10/ rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz 11/ kultu religijnego
– w części przeznaczonej na te cele, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie.
Wykładnia pojęcia celów statutowych doprecyzowana została w interpretacjach podatkowych administracji skarbowej oraz orzecznictwie sądów administracyjnych. W razie wątpliwości warto wystąpić o taką interpretację lub zwrócić się do doradcy podatkowego, zwłaszcza że problemy prawne, jakie mogą się tu pojawić bywają złożone.

Jeśli zbiórka charytatywna jest urządzana przez organizację pożytku publicznego, darczyńcom przysługują ulgi podatkowe. Wspomnianych odliczeń dokonywać mogą także osoby fizyczne-przedsiębiorcy, za wyjątkiem rozliczających się na zasadach podatku liniowego (PIT-36L) oraz karty podatkowej (PIT-16A). Podatnik może odliczyć przekazaną kwotę darowizny (także rzeczowej) do wysokości 6% dochodu oraz dodatkowo 1% swojego podatku dochodowego. Ulgi nie przysługują w przypadku dokonania darowizny dla konkretnej osoby fizycznej. Decydując się na dokonanie darowizny dla organizacji pożytku publicznego, a także przy okazji konsultowania swojego zeznania PIT, warto zapytać doradcę podatkowego o przesłanki („warunki”) odliczenia podatkowego oraz o jego skutki. W związku z istnieniem opisywanych ulg podatkowych warto dokonywać zbiórek charytatywnych uprzednio rejestrując się jako organizacja pożytku publicznego. Możliwość dokonania odliczenia w rozliczeniu podatkowym jest bowiem dodatkową zachętą dla darczyńców.

Na marginesie tylko dodam, choć nie ma to związku z podatkami, ale może pomóc wielu osobom dobrej woli, że jeśli zbiórkę przeprowadza rodzina osoby potrzebującej, powinna pamiętać, że gdyby zostały spełnione przesłanki zbiórki publicznej określone ustawą, zbiórka wymaga utworzenia komitetu społecznego oraz zgłoszenia.

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.