Odpowiedzialność za odśnieżanie nieruchomości

Podczas zimy szczególnie istotne jest utrzymanie w czystości nieruchomości (zwłaszcza drogowych). Właścicielami dróg mogą być podmioty prawa publicznego (drogi publiczne) lub podmioty prywatne w odniesieniu do dróg wewnętrznych. Za utrzymanie w czystości nieruchomości co do zasady odpowiada jej właściciel, ponieważ jest to obowiązek związany z wykonywaniem prawa własności, lub zarządca.

Właściciele nieruchomości lub ich zarządcy zobowiązani są do zapewnienia utrzymania czystości i porządku, m.in. przez uprzątnięcie błota, śniegu, czy lodu, nie tylko z ich własnej nieruchomości, ale też z chodników położonych wzdłuż ich nieruchomości. Za takie chodniki uznaje się wydzielone części drogi publicznej, służące do ruchu pieszego, znajdujące się bezpośrednio przy granicy nieruchomości. Omawiany obowiązek nie obejmuje sprzątnięcia chodnika, na którym jest dopuszczony płatny postój lub parkowanie pojazdów samochodowych.

Zakres odpowiedzialności zarządcy drogi publicznej wyznacza ustawa o drogach publicznych.

Odpowiedzialność za utrzymanie czystości, w tym odśnieżanie kształtuje się odmiennie, gdy nieruchomością prywatną włada jeden lub kilku współwłaścicieli niż w sytuacji, gdy na nieruchomości znajduje się budynek z wieloma lokalami, a przynajmniej w stosunku do jednego z tych lokali została ustanowiona odrębna własność. Zasadą jest nałożenie obowiązków właściciela nieruchomości w tym ostatnim przypadku na osobę sprawującą zarząd nieruchomością wspólną, zarówno w odniesieniu do obowiązków wynikających z ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminie, jak i obowiązków wynikających z ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami.

Niekiedy można spotkać się z informacjami, że odpowiedzialność za odśnieżanie ponosi najemca. Czy jest to prawda? Odpowiedź brzmi: to zależy. Prawdziwość tego twierdzenia zależy od tego, jak są ukształtowane stosunki własnościowe na nieruchomości oraz od treści umowy z najemcą. Dochodzenie odpowiedzialności od najemcy może wiązać się z ryzykiem przegrania sprawy z uwagi na skierowanie powództwa przeciwko niewłaściwej osobie. Może to skutkować całkowitą utratą roszczenia, a także koniecznością poniesienia wysokich kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa przez profesjonalnego pełnomocnika strony pozwanej. Za przyjęciem odpowiedzialności zarządcy przemawia dodatkowo to, że powinien on posiadać odpowiednie ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi indywidualnej porady prawnej. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie wpisu. W celu uzyskania porady prawnej w konkretnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Spółka bez zarządu, kto wnosi skargę na decyzje podatkowe

Jeśli organ, chce prowadzić postępowanie podatkowego wobec spółki, która nie ma osoby reprezentującej lub organu reprezentującego albo nie ma możliwości ustalenia adresu siedziby, miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zamieszkania osób upoważnionych do reprezentowania jej spraw, organ podatkowy wyznacza tymczasowego pełnomocnika szczególnego upoważnionego do działania do czasu wyznaczenia kuratora przez sąd.

Oznacza to, że brak zarządu, czy osoby zarządzającej i reprezentującej, nie jest przeszkodą, aby wobec spółki toczyło się postępowanie podatkowe.

Wątpliwości i pytania o konstytucyjne prawo do sądu budzi jednak to, że umocowanie tymczasowego pełnomocnika szczególnego obejmuje tylko postępowanie podatkowe. W takiej sytuacji bowiem, przed ustanowieniem kuratora, spółka nie ma możliwości zaskarżenia niekorzystnej decyzji podatkowej do sądu administracyjnego. Orzekł tak m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. I GSK 2237/18.

Obecnie obowiązujące regulacje prawne wymagają pilnych zmian legislacyjnych. Dyskryminacja podmiotowa spółek nie posiadających osób reprezentujących oraz innych wymienionych w art. 138m Ordynacji podatkowej nie ma żadnego uzasadnienia prawnego. Zwłaszcza w sytuacji istnienia interesu prawnego do wniesienia skargi oraz istnienia sprawy administracyjnej (podatkowej). Dobrem chronionym przez konstytucyjne prawo do sądu oraz przez art. 184 Konstytucji jest bowiem porządek prawny i kontrola legalności działania organów administracji.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

 

Obniżone odsetki od zaległości podatkowych

Według Ordynacji podatkowej, odsetki naliczane są od zaległości podatkowych. Innymi słowy brak wpłaty podatku w terminie skutkuje tym, że wpłacając podatek po terminie trzeba do niego doliczyć odsetki za zwłokę. Podstawowa ich stawka wynosi obecnie 8%. Jednakże stawka jest o połowę niższa, gdy skuteczna korekta deklaracji została złożona w terminie 6 miesięcy od upływu terminu do złożenia deklaracji i zaległość została zapłacona 7 dni od dnia złożenia korekty.

Obniżonej stawki odsetek za zwłokę nie stosuje się w przypadku korekty deklaracji:

złożonej po doręczeniu zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej, a w przypadkach gdy nie stosuje się zawiadomienia – po zakończeniu kontroli podatkowej;

złożonej po doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej;

dokonanej w wyniku czynności sprawdzających.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej, proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.