Planowane zmiany w zagospodarowaniu przestrzennym

W sejmie procedowany jest projekt zmian w przepisach o zagospodarowaniu przestrzennym około 50 ustaw w ramach Krajowego Planu Odbudowy. Nowelizacja ma ułatwić realizację inwestycji i stymulować obniżenie cen nieruchomości mieszkalnych. Najważniejsze zmiany dotyczą tego, że nie będzie warunków zabudowy wydawanych na czas nieokreślony. Mają one być ważne tylko przez pięć lat. Projekt przewiduje utworzenie Rejestru Urbanistycznego w celu lepszego dostępu do informacji. Nowością również ma być wprowadzenie planu ogólnego, który zastąpi studium. Plan ogólny ma być prostszy i nie zawierać niepotrzebnych treści informacyjnych.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Charakter prawny umowy licencyjnej a ujęcie wydatków na licencje w kosztach uzyskania przychodu

Prawidłowe ujęcie licencji w kosztach uzyskania przychodu rodzi trudności. Na temat charakteru prawnego umowy licencyjnej napisano już wiele. W praktyce wydatki z tytułu licencji księgują jednak ekonomiści, a nie prawnicy. Dla tej grupy osób, z uwagi na doniosłe skutki podatkowe, przypomnienia wymaga, że sposób ujęcia w kosztach licencji uzależniony jest od charakteru prawnego umowy. Ponieważ nazwa umowy nie zawsze do końca odpowiada treści umowy, każdorazowo, aby prawidłowo zaksięgować tego typu wydatki należałoby przeanalizować konkretną umowę pod kątem tego, czy rodzi ona prawa podmiotowe, czy jedynie uprawnienia umowne, skuteczne jedynie przeciwko drugiej stronie umowy. Uprzedzam, że nawet dla doświadczonego prawnika to zadanie może okazać się dość złożone. Wszak pojęcie prawa podmiotowego nie zostało w sposób jednoznaczny zdefiniowane, a definicja praw autorskich niestety nie daje jednoznacznych odpowiedzi na wszystkie pytania, które mogą się pojawić.

Najczęściej z ostrożności księgowi przyjmują, że umowa licencyjna w każdym przypadku rodzi prawa a nie uprawnienia. Taki pogląd raczej łatwo byłoby obronić w przypadku kontroli podatkowej. Łatwość wynika z tego, że prawa o wartości ponad 10.000 zł i ekonomicznej trwałości dłuższej niż rok podlegają amortyzacji. Co do zasady oznacza to, że rozliczenie kosztu rozkłada się w czasie, a jednorazowo księgowany koszt uzyskania przychodu jest mniejszy. Powoduje to, że oczywiście podatek będzie większy w okresie, w którym dokonujemy odpisu, zamiast w całości rozliczyć koszt. Zasadność takiej praktyki jest wątpliwa zwłaszcza w sytuacjach, kiedy wynagrodzenie za korzystanie z dzieła jest naliczane abonamentowo, dzieło znajduje się w chmurze, a wygaśnięcie umowy skutkuje tym, że licencjobiorca nie ma w ogóle dostępu do dzieła po okresie obowiązywania umowy (a ma nierozliczone koszty). Istotą amortyzacji jest bowiem nie podwyższenie podatku i obniżenie kosztów, ale rozłożenie tych kosztów w czasie, gdy ekonomiczny okres przydatności prawa jest na tyle długi, że jednorazowe rozliczenie kosztu zniekształcałoby sytuację majątkową jednostki. Wątpliwości rodzi, czy w opisanej sytuacji utraty dostępu do dzieła w chmurze, pomimo nierozliczonych kosztów należałoby dokonać likwidacji środka trwałego i jak tę likwidację uzasadnić.

W związku z tym, że z reguły korzystniejsze jest jednorazowe rozliczenie kosztu z tytułu wydatku poniesionego na nabycie licencji, przypomnienia wymaga, że poglądem dominującym jest uznanie umowy licencyjnej za umowę zobowiązującą, a nie przenoszącą prawa. Więcej trudności niż prawidłowa klasyfikacja umowy licencyjnej niewyłącznej sprawia umowa licencji wyłącznej, ale także w przypadku tej umowy warto występować o interpretacje podatkowe. Oszczędności podatkowe z tego tytułu mogą bowiem być znaczące.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub e-mailowy.

Sprzedaż konsumencka wg ustawy o prawach konsumenta

Zgodnie z ustawą o prawach konsumenta w brzmieniu od 01 stycznia 2023 r.: w razie braku zgodności towaru z umową konsumentowi przysługują uprawnienia określone w ustawie o prawach konsumenta (oczywiście z wieloma wyjątkami). Do umów zobowiązujących do przeniesienia własności towaru (w tym rzeczy ruchomych, wody, prądu, gazu, oczywiście z zastrzeżeniami) na konsumenta, w tym w szczególności umów sprzedaży, umów dostawy oraz umów o dzieło będące towarem, nie stosuje się przepisów księgi trzeciej tytułu XI działu II ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

Sposób zredagowania ustawy [np. posługiwanie się terminem towaru przez ustawę budzi wątpliwości interpretacyjne związane z tym, że w Kodeksie cywilnym ustawodawca posługuje się innym nazewnictwem, a sprzedaży podlegają rzeczy; dodatkowo zgodnie z definicją ustawową towarem są pewne kategorie – ruchomości, gaz, prąd, oferowane do sprzedaży, ale z ustawy nie wynika wystarczająco precyzyjnie, czy również sprzedane?; ponadto skoro towarem mają być rzeczy ruchome, gaz oraz prąd,  trudno sobie wyobrazić dzieło będące towarem z samego gazu i prądu (a może ustawodawcy chodziło o „dzieło nie-usługę”, czy dobro konsumpcyjne niewyłączone przez ustawę, czy dzieło – rzecz ruchomą?)], potwierdza, że ustawodawca ma kłopot ze zdefiniowaniem tego, co podlega sprzedaży (i w ogóle z określeniem zakresu stosowania ustawy, który byłby spójny z koncepcjami przyjętymi w polskim prawie cywilnym). Na uwagę zasługuje fakt, że model dochodzenia roszczeń z umowy sprzedaży konsumenckiej (takiej, której stroną jest konsument), formalnie uległ zmianie, gdyż od stycznia br nie stosuje się w odniesieniu do konsumentów przepisów o rękojmi za wady rzeczy sprzedanej. Ustawa zawiera szereg odrębności w stosunku do regulacji Kodeksu cywilnego, w szczególności rezygnuje w ogóle z posługiwania się pojęciem wady na rzecz niezgodności z umową. Należy jednak pamiętać, że do umów zobowiązujących do przeniesienia własności towaru zawartych przed dniem wejścia w życie nowelizacji stosuje się przepisy dotychczasowe, a więc również rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków zawierania i wykonywania umów sprzedaży z udziałem konsumentów, a w zakresie nieuregulowanym w Kodeksie oraz rozporządzeniu, dyrektywę 99/44 (oczywiście z wieloma zastrzeżeniami).

W rezultacie wprowadzonej zmiany powstała hybryda łącząca model dochodzenia roszczeń oparty na common law z elementami prawa kodeksowego. Teoretycznie zawarcie wszystkich regulacji dotyczących konsumentów w jednej ustawie mogłoby doprowadzić do tego, że takie źródło poznania prawa byłoby bardziej czytelne. Jednakże w związku z brakiem ukształtowanej praktyki orzeczniczej co do nowej wersji przepisów, konsumentom długo jeszcze będzie towarzyszyła niepewność w zakresie sposobu dochodzenia przez nich roszczeń i wykonywania uprawnień, np. jeśli chodzi o wady prawne, które to pojęcie w nowej ustawie w ogóle nie występuje. Pomoc zawodowego prawnika często może być wręcz konieczna, ponieważ na potrzeby interpretacji nowych przepisów przydatna może być zarówno znajomość praktyki stosowania przepisów prawa międzynarodowego w zakresie sprzedaży dóbr/towarów, jak i dotychczasowego orzecznictwa sądów polskich na gruncie Kodeksu cywilnego.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej pomocy prawnej, proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Przedawnienie podatkowe a covid

Wstrzymanie rozpoczęcia i zawieszenia biegu terminów podatkowych możliwe jest na korzyść podatników, gdyż m.in. intencją ustawodawcy było, aby wstrzymanie rozpoczęcia lub zawieszenie biegu terminów zapewniło obywatelom ochronę podczas pandemii.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów rozstrzygnął rozbieżności pojawiające się w orzecznictwie na korzyść podatników orzekając, że nieobowiązujący już przepis ustawy covidowej nie dotyczył wstrzymania rozpoczęcia i zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych. Uchwała NSA została podjęta 27 marca 2023 r., I FPS 2/22, a jej uzasadnienie sporządzone w kwietniu br.

W sprawie kasacyjnej przed NSA uczestniczył Rzecznik Praw Obywatelskich, który potwierdził prawidłowość właśnie takiego poglądu, powszechnie popieranego przez doradców podatkowych.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania pomocy prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Korzystna dla dłużników uchwała Sądu Najwyższego – hipoteka na nieruchomości osoby trzeciej

Zgodnie z uchwałą 7 sędziów SN w sprawie III CZP 11/22, umorzenie wierzytelności w ramach oddłużenia przy upadłości konsumenckiej skutkuje wygaśnięciem hipoteki na nieruchomości stanowiącej własność osoby trzeciej, ustanowionej na zabezpieczenie tej wierzytelności.

Uchwała nie dotyczy hipoteki na nieruchomości należącej do dłużnika. W naturalny sposób, za sprawą uchwały, ten drugi sposób zabezpieczenia wierzytelności może więc zyskać popularność, jako bardziej bezpieczny dla wierzyciela.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.