Kategoria: prawo spółek

Opublikowane w

Zatwierdzenie sprawozdania finansowego i podział zysku

Po ustaleniu wyniku finansowego zysk do czasu jego podziału widnieje w księgach rachunkowych jako niepodzielony zysk. Podział zysku może nastąpić po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego. Jeśli sprawozdanie spółki podlega obligatoryjnemu badaniu przez biegłego rewidenta, wynik finansowy dzieli się dopiero po zatwierdzeniu tego sprawozdania poprzedzonym opinią o sprawozdaniu z wyłączeniem opinii negatywnej. Zgodnie z art. 53 ust. 3 ustawy o rachunkowości, podział lub pokrycie wyniku finansowego netto, dokonany bez badania i właściwej opinii jest nieważny z mocy prawa. W takiej sytuacji nieważna może być również uchwała o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego, jeśli została podjęta przed badaniem (art. 53 ust. 1 a ustawy o rachunkowości).

Rozliczenie wyniku finansowego odbywa się na podstawie uchwały o podziale zysku lub pokryciu straty. Uchwałą tą zysk możne zostać przeznaczony na: wypłatę dywidendy, pokrycie straty z lat ubiegłych (jeśli wystąpiła), kapitał zapasowy lub rezerwowy (o ile zostały utworzone), a także na inne cele jak darowizny, czy nagrody dla pracowników. Natomiast pokrycie straty może mieć miejsce z kapitału zapasowego lub rezerwowego (jeśli zostały utworzone), jak również z niepodzielonego zysku lat ubiegłych lub z dopłat wspólników (o ile są możliwe), czy też poprzez obniżenie kapitału podstawowego (po spełnieniu przesłanek ustawowych).

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej pomocy prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Pierwszeństwo a pierwokup

Umowa spółki może przyznawać dotychczasowym wspólnikom lub innym podmiotom uprawnienie pierwszeństwa nabycia udziałów przeznaczonych do zbycia. Najczęściej jednak pierwszeństwo dotyczy objęcia udziałów nowo utworzonych. W przypadku udziałów już istniejących, wspólnik przed zawarciem umowy sprzedaży z inną osobą (zainteresowanym nabywcą), zobowiązany jest do zaoferowania udziałów najpierw pozostałym wspólnikom lub osobom którym przyznane zostało prawo pierwszeństwa. Z reguły wspólnik rozporządzający udziałami w takiej sytuacji powinien zawiadomić zarząd o zamiarze zbycia udziałów. Jeśli osoby uprawnione chcą skorzystać z tego uprawnienia, to składają ofertę zakupu udziałów. W przeciwnym razie powinny wyraźnie zrezygnować z pierwszeństwa. Gdy uprawnieni nie skorzystają z pierwszeństwa, wspólnik może rozporządzić udziałem na rzecz wybranego przez siebie podmiotu.

W przypadku pierwokupu sprzedający udział wspólnik zawiera z nabywcą umowę sprzedaży warunkowej. Uprawnieni do pierwokupu wspólnicy mogą złożyć oświadczenie, że korzystają z pierwokupu i nabyć udział na zasadach przewidzianych w umowie sprzedaży. Ponadto, uprawnienie pierwokupu zgodnie z przeważającym poglądem dotyczy umowy sprzedaży, a nie wszelkich przypadków rozporządzenia udziałem.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Zbycie „udziału” w spółce osobowej

Ponieważ udziały kapitałowe w polskich spółkach osobowych zasadniczo nie występują, wspólnik może zakończyć działalność prowadzoną w tej postaci poprzez:

  1. wystąpienie ze spółki;
  2. przeniesienie ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce osobowej na inną osobę.

Zdarzenia te nie są tożsame i rodzą zróżnicowane skutki.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Jaka część dywidendy dla wspólników spółki z o.o.?

W związku z  zatwierdzaniem sprawozdania finansowego, wspólnicy poszukują odpowiedzi na pytanie, jaka część zysku może być wypłacona wspólnikom? Tymczasem kwota przeznaczona do podziału może różnić się zysku netto. Kwota przeznaczona do podziału między wspólników nie może bowiem przekraczać zysku za ostatni rok obrotowy, powiększonego o niepodzielone zyski z lat ubiegłych oraz o kwoty przeniesione z utworzonych z zysku kapitałów zapasowego i rezerwowych, które mogą być przeznaczone do podziału. Kwotę tę należy pomniejszyć o niepokryte straty, udziały własne oraz o kwoty, które zgodnie z ustawą lub umową spółki powinny być przekazane z zysku za ostatni rok obrotowy na kapitały zapasowy lub rezerwowe.

Jeszcze bardziej restrykcyjne są przepisy, jeśli chodzi o wypłatę zaliczki na poczet dywidendy, uzależniając możliwość wypłaty, m.in. od wyniku finansowego za poprzedni rok, ale to już temat na inny wpis.

 

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Czy uchwała określająca wynagrodzenie zarządu spółki z o.o. powinna odpowiadać dobrym obyczajom?

W małych podmiotach, gdzie skala działalności jest niewielka a krąg wspólników niezbyt rozbudowany, często wspólnicy sprawują funkcje członków zarządu. W konsekwencji przy przyznawaniu wynagrodzeń może powstać pokusa działania, które jest zgodne z interesem udziałowców, ale potencjalnie mogłoby godzić w interes spółki. Co do zasady wysokość wynagrodzenia członków zarządu określana jest uchwałą przez wspólników w odniesieniu do osób, które sprawują tę swoje funkcje bez podpisania umowy ze spółką. Uchwała określająca wysokość wynagrodzenia członków zarządu powinna być:
po pierwsze – zgodna przepisami,
po drugie – zgodna z umową spółki oraz interesem spółki, a
po trzecie – zgodna z dobrymi obyczajami oraz niemająca na celu pokrzywdzenia wspólnika.
W przeciwnym razie uchwałę taką można zaskarżyć do sądu.
Uprawnienie do zaskarżenia uchwały przysługuje zarządowi oraz radzie nadzorczej, a także w określonych przypadkach wspólnikom.
Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.
Opublikowane w

Duże zmiany w Kodeksie spółek handlowych od października

Już od 12 października tego roku ma wejść w życie istotna nowelizacja KSH. Wśród zmian wymienić można m.in. wprowadzenie wiążących poleceń od spółek dominujących wobec spółek zależnych oraz zmiany w zakresie odpowiedzialności za działanie na szkodę spółki przez członków zarządu spółki zależnej, o ile spółka uzyska odpowiedni wpis do KRS.

Dotychczas kwestie te nie były wystarczająco uregulowane. Polecenia występowały w praktyce, a z punktu widzenia odpowiedzialności członków zarządu wykonywanie takich poleceń wiązało się z dużym ryzykiem odpowiedzialności cywilnej oraz karnej.

Inne zmiany dotyczą rozszerzenia kompetencji rad nadzorczych, czy wyciśnięcia (przymusowego wykupu udziałów lub akcji) wspólników mniejszościowych. Zmiany co istotne dotyczą również spółek z ograniczoną odpowiedzialnością.

Ponadto, według nowych przepisów rozszerzeniu mają ulec kompetencje rad nadzorczych, m.in. w zakresie oceny zgodności działania ze strategią całej grupy.

Popularność rejestrowanej grupy spółek będzie zależała m.in. od tego, czy spółki dominujące będą chciały ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą na zmienionych zasadach oraz od tego, czy spółki zależne będą skłonne (o ile nie zmuszone) poświęcić część swojej autonomii na rzecz rad nadzorczych.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi indywidualnej porady prawnej. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskanie porady prawnej w konkretnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

 

Opublikowane w

Ujawnianie numeru PESEL w KRS

Zgodnie z art. 35 p. 1 ustawy o KRS Ilekroć do Rejestru wpisuje się osobę fizyczną – zamieszcza się nazwisko i imiona oraz identyfikator nadany w systemie ewidencji ludności, zwany dalej „numerem PESEL.

Komentatorzy ustawy podkreślają, jak istotna jest jednoznaczna identyfikacja osoby fizycznej, czemu ma służyć wymaganie  niepowtarzalnego numeru PESEL.

Czego komentatorzy często nie dostrzegają? Ustawa o KRS powstawała w latach 90. Od tego czasu realia obrotu gospodarczego znacznie się zmieniły. Jednakże art. 35 p. 1 ustawy nadal „utrzymany jest w duchu poprzedniej epoki”.

Po pierwsze, należałoby odróżnić czynność identyfikowania osoby fizycznej od ujawniania danych dotyczących osoby fizycznej. Jeśli nawet newralgiczne dane konieczne są dla identyfikacji osoby fizycznej, to nie muszą być one powszechnie dostępne dla każdego i bez weryfikacji, w jakim celu chce je pozyskać. Minimalnym rozwiązaniem legislacyjnym w tym zakresie wydaje się udostępnianie danych na wniosek.

Po drugie, weryfikacji wymaga to, czy wpis nr PESEL do KRS w związku z dokonywaniem określonych czynności dotyczących spółki jest rzeczywiście ujawniany w interesie publicznym (czy interes publiczny w ogóle wymaga takiego ujawnienia), a także czy zakres ujawnienia danych osób fizycznych jest adekwatny do zamierzonego celu (ochrony innego dobra) przez ustawodawcę. Na dzień dzisiejszy zakres ujawniania danych  nie jest adekwatny do celów realizowanych przez ustawę KRS przez co narusza art. 87 RODO oraz art. 5 ust. 1 lit c RODO.

Po trzecie, na poziomie legislacyjnym, choć niewątpliwie wymaga to nakładu pracy ze strony ustawodawcy, należałoby wyodrębnić rodzajowo grupy osób, które PESEL w ogóle nie musiałyby podawać, np. biegłych rewidentów, księgowe, prawników i inne osoby, które wykonują swoje czynności w ramach działalności gospodarczej i posiadają unikatowy nr nip, czy nr legitymacji (dot. zawodów regulowanych), który nie zawiera danych newralgicznych.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie odpowiada za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Nieważność umowy zawartej ze spółką bez zarządu

W obrocie gospodarczym często zdarza się, że klient zakupujący towar lub usługę prosi o fakturę, w której jako nabywca widnieje spółka kapitałowa, na przykład spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Tymczasem umowa, w której spółka jest reprezentowana przez osobę do tego nieuprawnioną (fałszywy organ) jest umową nieważną. Konwalidacja takiej czynności prawnej jest niemożliwa (tak wyrok Sądu Najwyższego z 31 stycznia 2001 r, sygn. III CKN 984/98 oraz wyrok SN z 12 grudnia 1996 r., sygn. I CKN 22/96).

Powoduje to, że wyegzekwowanie należności od spółki z tytułu takiej umowy może okazać się niemożliwe.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie wpisu w konkretnej sprawie. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Kiedy spółka z o.o. jest cudzoziemcem?

Dla potrzeb nabywania nieruchomości przez cudzoziemców przyjmuje się, że spółka z o.o. z siedzibą w Polsce, jest cudzoziemcem, gdy jest kontrolowana bezpośrednio lub pośrednio przez następujące osoby:

1) osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego;

2) osoba prawna mająca siedzibę za granicą;

3) nieposiadająca osobowości prawnej spółka osób wymienionych w pkt 1 lub 2, mająca siedzibę za granicą, utworzona zgodnie z ustawodawstwem państw obcych;

Kontrolowaną spółką z o.o. jest spółka, w której cudzoziemcy dysponują bezpośrednio lub pośrednio powyżej 50% głosów na zgromadzeniu wspólników (w tym jako zastawnik, użytkownik lub na podstawie porozumień z innymi osobami), albo mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi indywidualnej porady prawnej. Autor nie odpowiada za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania porady prawnej w konkretnej sprawie, proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Przyczyny rozwiązania spółki komandytowej

Do przyczyn rozwiązania spółki komandytowej należą:

  1. przyczyny przewidziane w umowie spółki, np. z powodu realizacji przedsięwzięcia lub upływu czasu,
  2. uchwała wspólników,
  3. ogłoszenie upadłości spółki lub komplementariusza,
  4. śmierć komplementariusza,
  5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela,
  6. uprawomocnienie się orzeczenia sądu w przedmiocie rozwiązania spółki
  7. przejęcie majątku spółki przez jedynego wspólnika z obowiązkiem rozliczenia się z pozostałymi wspólnikami.

Utrata zdolności do czynności prawnych przez komplementariusza nie została wskazana w ustawie, jako przesłanka uzasadniająca rozwiązanie spółki.

Ponadto, jeśli umowa spółki tak stanowi lub wspólnicy tak postanowią, nie dochodzi do rozwiązania spółki w przypadku śmierci lub ogłoszenia upadłości komplementariusza oraz pomimo wypowiedzenia umowy spółki przez wspólnika lub jego wierzyciela.

Pomimo zaistnienia przyczyn określonych w umowie spółka może kontynuować swoją działalność, jeśli tak zadecydują jej wspólnicy.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.