Pomysł na ten wpis pojawił się, gdy na spotkaniu w sprawie niezwiązanej z podatkami klient opowiedział mi o praktyce występowania o porady prawne w sprawach podatkowych do biur rachunkowych … Zasugerowałam, że osoby, które tak postępują, powinny zapytać swoje biuro, czy jest ubezpieczone na wypadek udzielenia błędnej porady. Kluczowym bowiem przy wyborze podmiotu, który udziela porady podatkowej, jeżeli klientowi zależy na potwierdzeniu korzystnego dla niego stanowiska, a jednocześnie nie chce ponosić ryzyka, że organ podatkowy nie podzieli tego poglądu, jest zakres ubezpieczenia „doradcy”.
ale po kolei
Doradztwo podatkowe obejmuje zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jednolity ustawy został opublikowany w Dzienniku Ustaw z 2019 r., pozycja 283) następujące czynności:
1) udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2) prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3) sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4) reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
Zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ww. pkt 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.
Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności,polegających na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami, w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym są:
– osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
– adwokaci i radcowie prawni;
– biegli rewidenci.
Biura rachunkowe mogą natomiast prowadzić księgi podatkowe oraz inne ewidencje do celów podatków, a także sporządzać zeznania i deklaracje podatkowe oraz udzielać pomocy w wymienionych zakresach.
Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym, wykonywanie czynności doradztwa podatkowego, polegających na:
– udzielaniu podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami,
– reprezentowaniu w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych,
bez uzyskania wpisu na listę doradców podatkowych podlega grzywnie do 50.000 zł.
Jest jeszcze jeden powód, aby o poradę podatkową zwrócić się do doradcy podatkowego lub innego podmiotu uprawnionego (adwokat, radca prawny, biegły rewident). Mianowicie ubezpieczenie OC biura rachunkowego nie chroni przed błędną poradą prawną udzieloną przez biuro rachunkowe. Przypomniał o tym Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w wyroku z 10 kwietnia 2019 r., w sprawie o sygnaturze akt VIII Ga 277/18.
W przedmiotowej sprawie VIII Ga 277/18 podatnik poniósł szkodę w wysokości 40.000 zł, ponieważ biuro rachunkowe udzieliło mu błędnej porady dotyczącej odliczenia VAT naliczonego przy zakupie i eksploatacji tzw. bankowozu. Klient biura rachunkowego został poinformowany przez biuro o możliwości odliczenia całego VAT zawartego w jego cenie i cenie paliwa. Dokonane w imieniu klienta odliczenia zostały zakwestionowane przez organy skarbowe a następnie sąd administracyjny. Ponadto, Sąd Rejonowy w Bydgoszczy uznał podatnika winnym popełnienia przestępstwa skarbowego i ukarał grzywną 1600 zł, a także obciążył kosztami postępowania procesowego.
Ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania, gdyż doradztwo podatkowe nie może być przedmiotem skutecznej umowy zawartej między klientem a właścicielem biura rachunkowego. Oznacza to, że umowa taka na podstawie art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego jest nieważna. Strony nie mają obowiązku spełnienia świadczeń z niej wynikających i powinny zwrócić sobie nawzajem wszystko, co otrzymały.
Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.