Odpowiedzialność za wykonywanie czynności doradztwa podatkowego bez uprawnień

Pomysł na ten wpis pojawił się, gdy na spotkaniu w sprawie niezwiązanej z podatkami klient opowiedział mi o praktyce występowania o porady prawne w sprawach podatkowych do biur rachunkowych … Zasugerowałam, że osoby, które tak postępują, powinny zapytać swoje biuro, czy jest ubezpieczone na wypadek udzielenia błędnej porady. Kluczowym bowiem przy wyborze podmiotu, który udziela porady podatkowej, jeżeli klientowi zależy na potwierdzeniu korzystnego dla niego stanowiska, a jednocześnie nie chce ponosić ryzyka, że organ podatkowy nie podzieli tego poglądu, jest zakres ubezpieczenia „doradcy”.

ale po kolei

Doradztwo podatkowe obejmuje zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jednolity ustawy został opublikowany w Dzienniku Ustaw z 2019 r., pozycja 283) następujące czynności:
1) udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2) prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3) sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4) reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ww. pkt 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności,polegających na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami, w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym są:
– osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
– adwokaci i radcowie prawni;
– biegli rewidenci.

Biura rachunkowe mogą natomiast prowadzić księgi podatkowe oraz inne ewidencje do celów podatków, a także sporządzać zeznania i deklaracje podatkowe oraz udzielać pomocy w wymienionych zakresach.

Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym, wykonywanie czynności doradztwa podatkowego, polegających na:
– udzielaniu podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami,
– reprezentowaniu w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych,
bez uzyskania wpisu na listę doradców podatkowych podlega grzywnie do 50.000 zł.

Jest jeszcze jeden powód, aby o poradę podatkową zwrócić się do doradcy podatkowego lub innego podmiotu uprawnionego (adwokat, radca prawny, biegły rewident). Mianowicie ubezpieczenie OC biura rachunkowego nie chroni przed błędną poradą prawną udzieloną przez biuro rachunkowe. Przypomniał o tym Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w wyroku z 10 kwietnia 2019 r., w sprawie o sygnaturze akt VIII Ga 277/18.

W przedmiotowej sprawie VIII Ga 277/18 podatnik poniósł szkodę w wysokości 40.000 zł, ponieważ biuro rachunkowe udzieliło mu błędnej porady dotyczącej odliczenia VAT naliczonego przy zakupie i eksploatacji tzw. bankowozu. Klient biura rachunkowego został poinformowany przez biuro o możliwości odliczenia całego VAT zawartego w jego cenie i cenie paliwa. Dokonane w imieniu klienta odliczenia zostały zakwestionowane przez organy skarbowe a następnie sąd administracyjny. Ponadto, Sąd Rejonowy w Bydgoszczy uznał podatnika winnym popełnienia przestępstwa skarbowego i ukarał grzywną 1600 zł, a także obciążył kosztami postępowania procesowego.

Ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania, gdyż doradztwo podatkowe nie może być przedmiotem skutecznej umowy zawartej między klientem a właścicielem biura rachunkowego. Oznacza to, że umowa taka na podstawie art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego jest nieważna. Strony nie mają obowiązku spełnienia świadczeń z niej wynikających i powinny zwrócić sobie nawzajem wszystko, co otrzymały.

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Spółka jawna, która nie prowadzi ksiąg rachunkowych, ma obowiązki sprawozdawcze wobec KRS

Wprawdzie spółki takiej nie obowiązuje wymóg złożenia w KRS sprawozdania finansowego (o ile nie ma obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, gdyż jej przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły mniej niż równowartość w walucie polskiej 2 milionów euro; po przekroczeniu tego limitu spółka jawna ma obowiązek założyć księgi rachunkowe). Jednakże powinna ona poinformować sąd rejestrowy o braku obowiązku sporządzenia i złożenia tego sprawozdania, pod rygorem zastosowania postępowania przymuszającego opisanego w art. 24 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. W ramach tego postępowania, zgodnie z art. 19a ustawy o KRS, w związku z regulacją Kodeksu postępowania cywilnego, można nałożyć grzywny celem uzyskania wymaganych prawem oświadczeń w określonej w art. 19e ust. 8 ustawy o KRS formie, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego udostępnionego do tego celu przez Ministra Sprawiedliwości. Podobnie kształtuje się sytuacja prawna spółki partnerskiej.

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Odpowiedzialność lekarza dentysty prowadzącego prywatny gabinet stomatologiczny za usunięcie zdrowego zęba

Na gruncie prawa cywilnego lekarz dentysta prowadzący działalność gospodarczą odpowiada w sposób dwojaki: za nienależyte wykonanie umowy dzieła, a także za popełnienie czynu niedozwolonego. Lekarz dentysta ponosi również odpowiedzialność dyscyplinarną oraz karną, jeśli spełnione zostały przesłanki tej odpowiedzialności określone w ustawie. Przesłankami odpowiedzialności za popełnienie czynu niedozwolonego jest zawinione popełnienie błędu medycznego, wystąpienie szkody bądź krzywdy oraz związek przyczynowy między tymi zdarzeniami. Odpowiedzialności lekarza dentysty, w świetle orzecznictwa, może nie wyłączać żądanie przez pacjenta leczenia go w określony sposób. Czego może domagać się pacjent gabinetu dentystycznego w przypadku usunięcia zdrowego zęba? Wartość przedmiotu sporu w takich sprawach z reguły rozpoczyna się od kwot rzędu kilku tysięcy złotych i obejmuje:
1. odszkodowanie za uszczerbek na zdrowiu,
2. odszkodowanie za poniesione koszty wykupu usług medycznych, leków, transportu itd.,
3. zadośćuczynienie za ból i cierpienie,
4. zadośćuczynienie za brak rzetelnej informacji o przeciwwskazaniach do wykonania zabiegu,
5. odsetki od ww. świadczeń,

W procesie takim warto skorzystać z pomocy profesjonalisty ze względu na spektrum zagadnień dotyczących uzyskania rekompensaty skutków błędu medycznego popełnionego przez lekarza dentystę.

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.