Przyczyny rozwiązania spółki komandytowej

Do przyczyn rozwiązania spółki komandytowej należą:

  1. przyczyny przewidziane w umowie spółki, np. z powodu realizacji przedsięwzięcia lub upływu czasu,
  2. uchwała wspólników,
  3. ogłoszenie upadłości spółki lub komplementariusza,
  4. śmierć komplementariusza,
  5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela,
  6. uprawomocnienie się orzeczenia sądu w przedmiocie rozwiązania spółki
  7. przejęcie majątku spółki przez jedynego wspólnika z obowiązkiem rozliczenia się z pozostałymi wspólnikami.

Utrata zdolności do czynności prawnych przez komplementariusza nie została wskazana w ustawie, jako przesłanka uzasadniająca rozwiązanie spółki.

Ponadto, jeśli umowa spółki tak stanowi lub wspólnicy tak postanowią, nie dochodzi do rozwiązania spółki w przypadku śmierci lub ogłoszenia upadłości komplementariusza oraz pomimo wypowiedzenia umowy spółki przez wspólnika lub jego wierzyciela.

Pomimo zaistnienia przyczyn określonych w umowie spółka może kontynuować swoją działalność, jeśli tak zadecydują jej wspólnicy.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Zasady umawiania spotkań oraz uzyskiwania informacji o sprawach

Z uwagi na charakter wykonywanej działalności, spotkanie z prawnikiem możliwe jest wyłącznie po uprzednim telefonicznym lub mailowym umówieniu.

Informacje o sprawach, w których są Państwo reprezentowani przez
mec. A. Zając można przede wszystkim uzyskać mailowo, na adres podany podczas podpisywania umowy.

Jeśli klient chciałby co miesiąc uzyskać sprawozdanie ze sprawy, może wykupić dodatkową usługę, której cena uzgadniana jest indywidualnie uwzględniając pracochłonność usługi.

Można też umówić się na dodatkowe spotkanie celem złożenia sprawozdania ustnie. Koszt usługi ustalany jest na podstawie nakładu czasu potrzebnego na przygotowanie spotkania.

Pełnomocnik z własnej inicjatywy kontaktuje się z Państwem w przypadku nastąpienia zmian w stanie spraw. Jeśli w Państwa sprawie pełnomocnik nie kontaktuje się z Państwem, to znaczy, że w sprawie nie wydarzyło się nic istotnego.

Mec. A. Zając co do zasady nie odpowiada na zapytania telefoniczne dotyczące stanu spraw, ponieważ udzielenie takich informacji wymaga sprawdzenia w aktach sprawy oraz odpowiednich warunków do przeprowadzenia rozmowy telefonicznej, gwarantujących poszanowanie tajemnicy zawodowej.

Czy spółka komandytowa może mieć kuratora?

Kurator dla spółek ustanawiany jest w przypadku odzyskiwania należności „trudnych”.

Zgodnie z art. 69 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, Sąd orzekający, na wniosek strony przeciwnej, ustanawia kuratora dla strony niemającej zdolności procesowej, która nie ma przedstawiciela ustawowego, dla strony będącej osobą prawną, gdy w jej organie zachodzą braki uniemożliwiające jej reprezentację, albo dla strony będącej jednostką organizacyjną, o której mowa w art. 64 § 11, gdy brak jest osób uprawnionych do jej reprezentowania. Z cytowanego przepisu wyraźnie wynika, że dotyczy on również spółek osobowych, jako jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną.

Natomiast art. 42 Kodeksu cywilnego wprost dotyczy osób prawnych. Mianowicie, jeżeli osoba prawna nie może być reprezentowana lub prowadzić swoich spraw ze względu na brak organu albo brak w składzie organu uprawnionego do jej reprezentowania, sąd ustanawia dla niej kuratora. Ponadto, spółka komandytowa nie posiada zarządu, który byłby organem uprawnionym do jej reprezentowania. Reprezentowana jest bowiem przez wspólników (także wtedy, gdy jednym z nich jest spółka kapitałowa). Skoro podstawowym zadaniem kuratora ustanowionego w trybie art. 42 Kodeksu cywilnego jest powołanie albo uzupełnienie składu organu osoby prawnej uprawnionego do jej reprezentowania, to w przypadku spółki komandytowej takie zadanie nie byłoby możliwe do wykonania.

Na korzyść takiej interpretacji może przemawia treść art. 26 [1] prawa upadłościowego, który dotyczy kuratora na potrzeby postępowania upadłościowego i wyraźnie odnosi się do ułomnych osób prawnych.

Ponadto, nie można powierzyć prowadzenia spraw spółki jawnej, czy komandytowej osobom trzecim z wyłączeniem wspólników.

Jednakże z drugiej strony do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych.

Brak wyraźnego odniesienia art. 42 kc do ułomnych osób prawnych wymaga więc interwencji ustawodawcy.

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za treść wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Skarga na czynności komornika

Komornicy korzystają z szerokiego zakresu uprawnień, w tym w określonych sytuacjach, do stosowania środków przymusu. Ponieważ komornik działa na podstawie i w granicach prawa, a przynajmniej taki ma obowiązek, ustawodawca przewidział mechanizm kontroli działań komornika – mianowicie skargę na czynności komornika.

Skarga na czynności komornika nie jest jednak uniwersalnym środkiem zaskarżenia na etapie egzekucji komorniczej. Na przykład, jeśli dłużnik lub wierzyciel nie zgadza się z wyrokiem lub postanowieniem Sądu, skarga na czynności komornika nie będzie pomocna. Jeśli Strona postępowania lub jego uczestnik nie zgadza się z wyrokiem lub postanowieniem Sądu pomocne może być zweryfikowanie przez zawodowego pełnomocnika, czy istnieją szanse na korzystne dla tej Strony rozstrzygnięcie.

Postępowanie egzekucyjne bardzo głęboko ingeruje w sferę praw i obowiązków dłużnika. Często zbiega się z innymi postępowaniami administracyjnymi, np. z zakresu prawa budowlanego. Może to rodzić trudności zarówno dla dłużnika, jak i wierzyciela oraz innych osób zainteresowanych, np. wynikiem postępowania administracyjnego.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Jak nie odziedziczyć spadku?

Któż nie chciałby odziedziczyć sporej sumy po zamożnym krewnym? Jednakże spadek jest często raczej kosztownym kłopotem niż „zastrzykiem gotówki”. W ramach prowadzonej przeze mnie kancelarii prawnej trafiają do mnie często klienci, którzy są zainteresowani tym, aby nie dziedziczyć. Klientom z reguły zależy na czasie i pilnym podjęciu działań przeciwdziałających dziedziczeniu przez nich długów …  W tym miejscu jednak można sobie zasadnie postawić pytanie, czy za życia spadkodawcy można takie czynności podjąć i jakie będą ich skutki? Zainteresowanie klientów budzi w szczególności umowa o zrzeczenie się dziedziczenia.  Wymaga to komentarza. Spadkobierca, który zrzekł się dziedziczenia traktowany jest bowiem, jakby nie dożył śmierci spadkodawcy. Ktoś może zapytać: i co z tego? Przecież chodzi o to, by nie dziedziczyć. Jednakże osobie, która nie dożyła spadkobrania, nie przysługuje zachowek… Zatem jeśli spadkobierca nie chce odpowiadać za długi spadkodawcy, należałoby zastanowić się nad innymi możliwościami i wybrać optymalny, także pod względem wysokości opłat, wariant. Warto zwrócić uwagę, że czynności prawa spadkowego należy dokonywać w określonych terminach i dochowując wymogów formalnych przewidzianych w ustawie. Sprawia to, że pomoc profesjonalnego pełnomocnika może nie tylko usprawnić postępowanie, ale i mieć znaczenie decydujące o wyniku sprawy.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.