Banki nie dają za wygraną

W konsekwencji orzeczenia ETS z 3 października 2019 r. w sprawie C-260/18 Dziubak, polskie sądy masowo stwierdzają, że następstwem abuzywności klauzul przeliczeniowych jest nieważność umowy kredytu – zarówno umów indeksowanych jak i denominowanych w walucie obcej. Zgodnie z uchwałą siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2021 r. (sygn. akt III CZP 6/21), jeżeli bez bezskutecznego postanowienia umowa kredytu nie może wiązać, konsumentowi i kredytodawcy przysługują odrębne roszczenia o zwrot świadczeń pieniężnych spełnionych w wykonaniu tej umowy.
W odpowiedzi na aktywność kredytobiorców Banki nie pozostają bezczynne i dochodzą od byłych kredytobiorców wynagrodzenia za korzystanie z kapitału także od Państwa Dziubak, sygn. V 510.111.2021. Uwzględnienie roszczeń banków przez sądy spowodowałoby zniweczenie korzyści wynikających ze stwierdzenia nieważności umów kredytowych, co może skutecznie odstraszać kredytobiorców od pozywania banków. W sprawach tych kierowane są do ETS pytania prejudycjalne, co znacznie wydłuża czas oczekiwania na rozstrzygnięcie, ale też daje nadzieję na korzystne dla kredytobiorców zakończenie sporów. Na tym etapie jednak wydaje się, że stanowisko kredytobiorców ma silną argumentację, z którą bankom trudno będzie wygrać.
Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Korzystna dla podatników interpretacja – sprzedaż ziemi rolnej

Fiskus potwierdził w interpretacji z dnia 30 września 2022 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.735.2022.2.MS2, że podział ziemi rolnej ani jej sprzedaż nie stanowi działalności gospodarczej, gdy ziemia ta została nabyta w drodze umowy dożywocia na cele rolnicze i w taki sposób wykorzystuje ją właściciel. Nieruchomości rolne nabyte w innym celu niż wykonywanie działalności gospodarczej, bez zamiaru odsprzedaży, nie są towarami na potrzeby podatku dochodowego. Z tego względu nie trzeba rozpatrywać, czy tego typu nieruchomości stanowią część gospodarstwa rolnego i czy w związku ze sprzedażą utracą charakter rolny, jeśli od zakupu nieruchomości minęło pięć lat. Jednocześnie organ podatkowy potwierdził, że ewentualną zmianę przeznaczenia nieruchomości w celu skorzystania ze zwolnienia należy oceniać przed sprzedażą nieruchomości.

Jednocześnie ta sama czynność może być odmiennie oceniona – jako działalność gospodarcza – na potrzeby vat z wszystkimi tego konsekwencjami włącznie z obowiązkiem zaprowadzenia właściwych ewidencji. Korzystne dla podatników jest to, że w przypadku działek, które nie mają przeznaczenia budowlanego można skorzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej, proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Odpowiedzialność za wypadek autokaru

Przewoźnik ponosi odpowiedzialność za szkody spowodowane wypadkiem autokaru na zasadzie ryzyka. Odpowiedzialność tę wyłącza wyłączna wina poszkodowanego, wyłączna wina osoby trzeciej lub siła wyższa.

Odpowiedzialność przewoźnika powstaje z chwilą wejścia pasażera do autokaru.

Gdy podczas podróży autokarem podróżny dozna obrażeń na skutek wypadku drogowego, osobie takiej przysługuje odszkodowanie oraz zadośćuczynienie, którego może się domagać z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Odszkodowania (zadośćuczynienia) można również domagać się z OC sprawcy wypadku. Jeśli natomiast podróżny posiadał ubezpieczenie NNW, może uzyskać wypłatę także w ramach tej polisy. Gdy winę za zdarzenie ponosi przewoźnik, możliwe jest dodatkowo uzyskanie odszkodowania za uszkodzony bagaż.

Odpowiedzialność za wypadek autokaru może obejmować w szczególności odpowiedzialność za uszczerbek na zdrowiu, koszty leczenia, transportu związanego z leczeniem, wyrównanie utraty dochodu, czy koszty przekwalifikowania oraz renty.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści  wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

 

Jak wykazać rezydencję podatkową obywateli Ukrainy

Co do zasady rezydencję podatkową potwierdza się certyfikatem rezydencji (art. 5a pkt 21 PDOFizU). Podkreślenia wymaga, że prawo polskie nie określa precyzyjnie wymagań formalnych dla zagranicznego certyfikatu.

Zaświadczenie to powinno być wystawione przez właściwy organ podatkowy obcego państwa i zawierać w swej treści stwierdzenie o posiadaniu przez dany podmiot siedziby lub miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (wyr. WSA w Łodzi z 5.3.2015 r., I SA/Łd 1373/14, Legalis).

Jednakże rezydencja podatkowa obywateli Ukrainy, którzy przyjechali do Polski z powodu wojny w Ukrainie może także być wykazana w inny sposób. Osoby takie mogą złożyć pracodawcy pisemne oświadczenie o posiadaniu ośrodka interesów życiowych w Polsce, zgodnie z art. 52zj ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ten sposób osoby te mogą uzyskać polską rezydencję podatkową od 24.2.2022 r. do 31.12.2022 r.

Przypomnienia wymaga, że we wrześniu dla wielu Ukraińców mógł upłynąć termin 183 dni pobytu w Polsce. Odnosi to skutek w postaci objęcia nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.