W związku rosnącymi ratami kredytów hipotecznych oraz docierającymi do opinii publicznej informacjami o błędach w ustalaniu wskaźnika WIBOR, warto ponownie przyjrzeć się zarzutom dotyczącym umów kredytowych oprocentowanych oprocentowaniem zmiennym opartym o wskaźnik WIBOR.
Podnoszone zastrzeżenia są podobne do tych, w oparciu o które kredytobiorcy wygrywają sprawy z bankami w przedmiocie spłaty kredytów waloryzowanych kursem CHF. Przeciwnicy WIBOR podnoszą: brak wpływu kredytobiorcy na wysokość wynagrodzenia banku, brak obiektywnych kryteriów pozwalających stwierdzić, jak będzie zmieniało się oprocentowanie kredytu w przyszłości, jak również brak dostatecznej informacji o ryzyku kredytowym.
Jak dotąd nie znaleziono jednak przekonywającej alternatywy dla WIBORu, która jednocześnie uwzględniałaby zmianę siły nabywczej pieniądza, nie zależała od banków i była obiektywnie przewidywalna.
Wpis ma charakter ogólny popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej, proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy. Udzielenie porady prawnej wymaga bowiem w pierwszej kolejności wyczerpującego ustalenia okoliczności faktycznych, dotyczących zapytania.