Kategoria: prawo cywilne

Opublikowane w

Odpowiedzialność za wypadek autokaru

Przewoźnik ponosi odpowiedzialność za szkody spowodowane wypadkiem autokaru na zasadzie ryzyka. Odpowiedzialność tę wyłącza wyłączna wina poszkodowanego, wyłączna wina osoby trzeciej lub siła wyższa.

Odpowiedzialność przewoźnika powstaje z chwilą wejścia pasażera do autokaru.

Gdy podczas podróży autokarem podróżny dozna obrażeń na skutek wypadku drogowego, osobie takiej przysługuje odszkodowanie oraz zadośćuczynienie, którego może się domagać z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych. Odszkodowania (zadośćuczynienia) można również domagać się z OC sprawcy wypadku. Jeśli natomiast podróżny posiadał ubezpieczenie NNW, może uzyskać wypłatę także w ramach tej polisy. Gdy winę za zdarzenie ponosi przewoźnik, możliwe jest dodatkowo uzyskanie odszkodowania za uszkodzony bagaż.

Odpowiedzialność za wypadek autokaru może obejmować w szczególności odpowiedzialność za uszczerbek na zdrowiu, koszty leczenia, transportu związanego z leczeniem, wyrównanie utraty dochodu, czy koszty przekwalifikowania oraz renty.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści  wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

 

Opublikowane w

Odpowiedzialność cywilnoprawna za szkody spowodowane zatruciem Odry

Początek sierpnia związany był z doniesieniami medialnymi na temat katastrofy ekologicznej wywołanej skażeniem rzeki Odry. Obecna wersja prawdopodobnego przebiegu zdarzeń przedstawia się tak, że pomór ryb mógł być wywołany toksycznym glonem, który rozwinął się w rzece z uwagi na jej znaczne zasolenie wodami pochodzącymi z zakładów przemysłowych. W tym kontekście pojawia się wątek odpowiedzialności cywilnej za szkody wywołane zatruciem rzeki. W doniesieniach medialnych w tym zakresie pojawiają się znaczne uproszczenia, co wymaga komentarza.

Odpowiedzialność za zatrucie rzeki może bowiem nie tylko opierać się na zasadzie winy, ale także na zasadzie ryzyka. Przy odpowiedzialności tego ostatniego typu zgodnie ze stanowiskiem orzecznictwa i doktryny nie tylko stopień zawinienia nie ma znaczenia, ale również zgodność z prawem działania, które wywołało szkodę. Brak odpowiedzialności powoduje jedynie wystąpienie siły wyższej, wyłączna wina poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą sprawca szkody nie ponosi odpowiedzialności.

W tym kontekście nie można też nie wspomnieć o odpowiedzialności Skarbu Państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego, opartej o zasadę swoiście rozumianej bezprawności zaniechania.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi indywidualnej porady prawnej. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania pomocy w konkretnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Dziedziczenie a bigamia

Kodeks cywilny nie przewiduje wprost możliwości podziału spadku między dwóch małżonków. Według ustawy w ramach dziedziczenia ustawowego udział spadkowy małżonka nie może być mniejszy niż 1/4.  Jeśli spadkodawca w chwili śmierci miał dwóch małżonków, zachodzi konieczność unieważnienia małżeństwa bigamicznego. Prawo polskie nie przewiduje bowiem nieważności małżeństw bigamicznych z mocy prawa. Mogą one zostać unieważnione z inicjatywy legitymowanych do tego podmiotów. Znacząco wydłuża to czas postępowania.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi indywidualnej porady prawnej. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania pomocy prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Pierwokup, czy „pierwonabycie”?

W orzecznictwie Sądu Najwyższego przepisy o pierwokupie interpretuje się ściśle. W nurt ten wpisuje się potwierdzenie zakazu umownego rozszerzenia prawa pierwokupu nieruchomości na wypadek darowizny.

Sąd Najwyższy potwierdza jednak, że zasada swobody umów dopuszcza umowne zastrzeżenie przez strony uprawnienia do pierwszeństwa zakupienia a nawet innego sposobu nabycia rzeczy (lub praw) na wypadek innej czynności niż sprzedaż. „Uprawienie takie nie będzie jednak ani prawem pierwokupu, ani jego poszerzoną odmianą, lecz stosunkiem umownym samoistnym (swoistym prawem „pierwonabycia”), do którego – ewentualnie – tylko w drodze analogii można by stosować niektóre przepisy o prawie pierwokupu.”

tak cyt. Uchwała SN z 16.2.1996 r., III CZP 10/96.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Dziedziczenie praw i obowiązków z umowy quoad usum

Przedmiotem dziedziczenia są prawa majątkowe oraz posiadanie.

Każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo zarządu rzeczą wspólną a także posiadanie i korzystanie z tej rzeczy w takim zakresie, jaki daje się pogodzić z współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Sposób wykonywania uprawnień współwłaścicieli oraz władania rzeczą może wynikać z ustawy lub z umowy.

Sposób wykonywania przez spadkodawcę władztwa co do rzeczy (art. 206 Kodeksu cywilnego) nie jest przedmiotem dziedziczenia i jest regulowany przez ustawę. Natomiast według Sądu Najwyższego prawa i obowiązki wynikające z umowy zmieniającej sposób posiadania, zasady korzystania oraz pobierania pożytków czy dokonywania nakładów na rzecz są prawami majątkowymi nie związanymi z osobą współwłaściciela lecz z udziałem w rzeczy i przechodzą na spadkobierców.

Taka interpretacja wymaga szerokiego ujęcia pojęcia prawa majątkowego i uzupełnia lukę w ustawie w sposób zgodny z intencją ustawodawcy.

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej, proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Darowizna obciążliwa

Pomimo nie obowiązywania już Kodeksu zobowiązań z 1933 r. w orzecznictwie dopuszcza się tzw. darowiznę obciążliwą. Różni się ona tym od darowizny obciążonej poleceniem tym, że to nie darczyńca obciąża darowiznę ,ale obdarowany zobowiązuje się do zapłaty lub przeniesienia określonych rzeczy lub praw na rzecz osoby trzeciej. Natomiast tej osobie,  która zyskuje status wierzyciela obdarowanego przysługuje wobec obdarowanego roszczenie.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Poddanie się egzekucji z aktu notarialnego

Zawarcie umowy sprzedaży nieruchomości rodzi po stronie kupującego obowiązek zapłaty, a po stronie sprzedawcy obowiązek przeniesienia własności oraz wydania. Umowa sprzedaży rodzi doniosłe skutki prawne w sferze majątkowej jej stron. W związku z tym konieczna jest wnikliwa analiza przez kupującego i przez sprzedawcę. Strony umowy powinny bowiem znać skutki swoich oświadczeń woli.

Z kwestii prawnych, na które warto zwrócić uwagę wymienić należy klauzulę poddania się egzekucji z aktu notarialnego. Klauzula taka może przyczynić się do uproszczenia obrotu pranego oraz zmniejszenia kosztów dochodzenia roszczeń od strony przeciwnej. Jest ona w pełni legalna. Oznacza ona, że w przypadku braku wydania nieruchomości, kupujący może dochodzić wydania nieruchomości z udziałem komornika z pominięciem postępowania sądowego. Dotyczy to również sytuacji, gdy cena sprzedaży nie została zapłacona, gdyż kupujący nie miał na to środków. Mógł na przykład liczyć, że z zyskiem sprzeda szybko nieruchomość w ten sposób uzyskując środki pieniężne na pokrycie ceny sprzedaży. Tymczasem sprzedawca pozostaje z niczym… Może się bowiem również zdarzyć, że kolejny nabywca również sprzeda nieruchomość, a kupujący nadal nie ma środków pieniężnych, aby zapłacić. W mojej ocenie klauzula taka niesie więcej ryzyk po stronie sprzedawcy niż kupującego, choć i ten ostatni nie może być pewny, czy umowa zostanie należycie wykonana. Dlatego też warto zwrócić uwagę na obecność w umowie opisywanej klauzuli.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosie odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Nieważność umowy zawartej ze spółką bez zarządu

W obrocie gospodarczym często zdarza się, że klient zakupujący towar lub usługę prosi o fakturę, w której jako nabywca widnieje spółka kapitałowa, na przykład spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Tymczasem umowa, w której spółka jest reprezentowana przez osobę do tego nieuprawnioną (fałszywy organ) jest umową nieważną. Konwalidacja takiej czynności prawnej jest niemożliwa (tak wyrok Sądu Najwyższego z 31 stycznia 2001 r, sygn. III CKN 984/98 oraz wyrok SN z 12 grudnia 1996 r., sygn. I CKN 22/96).

Powoduje to, że wyegzekwowanie należności od spółki z tytułu takiej umowy może okazać się niemożliwe.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie wpisu w konkretnej sprawie. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez dziecko

W odniesieniu do czynów dzieci, które nie ukończyły 13 lat (lub dzieci starszych, które z powodu stanu psychicznego nie ponoszą winy), rodzice odpowiadają za domniemaną winę w nadzorze. Wina ta występuje w postaci zaniechania sprawowania pieczy nad dzieckiem lub niewystarczającego nauczenia dziecka zasad bezpiecznego postępowania.

Jeśli opiekę nad dzieckiem sprawuje w danej chwili inna osoba lub instytucja, na przykład nauczyciel, czy opiekunka, osoby te również odpowiadają za niedopilnowanie dziecka.

Dzieci w wieku powyżej 13 lat odpowiadają za własne czyny, gdyż można przypisać im winę. Za czyny niedozwolone dzieci w tym wieku rodzice ponoszą odpowiedzialność, gdy zostanie im udowodniona ich własna wina.

Ww. osoby odpowiadają zarówno za szkodę (odszkodowanie na koszty leczenia, renta itd.), jak i za krzywdę (zadośćuczynienie za cierpnie psychiczne i fizyczne, naruszenie dóbr osobistych itd. lub zasądzenie odpowiedniej sumy na wskazany cel społeczny).

Odpowiedzialność za czyn dziecka ma miejsce zarówno na płaszczyźnie cywilnoprawnej, jak i karnej.

W sprawach karnych dotyczących naruszenia nietykalności cielesnej często koniecznym może być złożenie do Sądu Rejonowego prywatnego aktu oskarżenia, gdyby inicjatorem wszczęcia postępowania karnego wobec sprawcy nie mógł być prokurator bądź inny oskarżyciel publiczny, np. w przypadku:

– lekkiego uszkodzenia ciała (art. 157 § 2 w zw. z art. 157 § 4 k.k.),
– nieumyślnego uszkodzenia ciała, jeżeli naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia nie trwał dłużej niż siedem dni (art. 157 § 3 w zw. z art. 157 § 4 k.k.),
– zniesławienia (art. 212 § 1 i 2 w zw. z art. 212 § 4 k.k.),
– zniewagi (art. 216 § 1-3 w zw. z art. 216 § 5 k.k.),
– naruszenia nietykalności cielesnej (art. 217 § 1 i 2 w zw. z art. 217 § 3 k.k.).

 

Wpis ma charakter edukacyjny i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie wpisu. W celu uzyskania porady w indywidualnej sprawie, proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

 

 

Opublikowane w

Pełnomocnictwo ogólne czy prokura

Każdy przynajmniej intuicyjnie rozumie pojęcie pełnomocnictwa. Natomiast pojęcie prokury nawet wśród przedsiębiorców nie zawsze jest prawidłowo kojarzone.

Prokura jest jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę i podlega ona wpisowi do odpowiedniego rejestru.

Prokury może udzielić zarówno przedsiębiorca podlegający wpisowi do KRS, jak i osoby fizyczne, które podlegają wpisowi do CEiDG.

Udzielenie prokury pod rygorem nieważności powinno mieć formę pisemną.

Zakresem prokury objęte są czynności sądowe i pozasądowe, które są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Jednakże do zbycia przedsiębiorstwa, do dokonania czynności prawnej, na podstawie której następuje oddanie go do czasowego korzystania, oraz do zbywania i obciążania nieruchomości jest wymagane pełnomocnictwo do poszczególnej czynności. Prokurent nie może również podejmować czynności niedotyczących prowadzenia przedsiębiorstwa.

Natomiast pełnomocnictwo może obejmować umocowanie do pojedynczej czynności prawnej albo do czynności określonych rodzajowo albo do czynności zwykłego zarządu. Ostatni wymieniony tutaj rodzaj pełnomocnictwa określany jest mianem pełnomocnictwa ogólnego.

Jeśli chodzi o formę pełnomocnictwa, jedynie pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie. Udzielając pełnomocnictwa w formie innej niż pisemna należy jednak mieć na uwadze ograniczenia dowodowe w sprawach między przedsiębiorcami.

Ponadto, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.
W praktyce kwestie pełnomocnictw budzą wiele trudności. W przypadku wątpliwości, warto skonsultować się z zawodowym prawnikiem. Prawidłowość umocowania rzutuje w znacznym stopniu na kwestie skutków czynności prawnej.

Jeśli potrzebują Państwo bardziej szczegółowych informacji dotyczących różnic pomiędzy wymienionymi tu rodzajami pełnomocnictw lub porady dotyczącej tego, jakiego rodzaju pełnomocnictwo wybrać w konkretnej sytuacji proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu.