Tag: spółka jawna

Opublikowane w

Ile powinien wynosić budżet na usługi prawne przy zakładaniu działalności gospodarczej?

Wiele osób planujących rozpoczęcie działalności gospodarczej zastanawia się, ile powinien wynosić budżet na usługi doradcze związane z tworzeniem działalności gospodarczej. Odpowiedź na to pytanie zależy od wielu czynników. Po pierwsze, na ceny usług prawnych wpływa zakres usług, który związany jest ze skalą działalności.

Dobry budżet na tego typu usługi wynosi od około 10.000 zł. Możliwe jednak jest zawężenie zakresu usługi i wykonanie jej przy budżecie 5.000 zł. Niższe budżety są możliwe, gdy zakładający działalność gospodarczą ma wątpliwości co do wybranego zagadnienia.

Co może obejmować usługa doradcza związana z zakładaniem działalności gospodarczej:

1. reprezentację i udział pełnomocnika w tworzeniu działalności gospodarczej;

2. porady prawne w zakresie:

wyboru formy prawnej działalności;

wybranej formy prawnej działalności, np. prosta spółka akcyjna;

wyboru formy opodatkowania działalności;

wybranej formy opodatkowania działalności, np. CIT estoński;

odpowiedzialności za zobowiązania zw. z wykonywaniem działalności;

umowy spółki, np. na co zwrócić uwagę zawierając taką umowę, jakie znaczenie mają poszczególne klauzule, jakie klauzule fakultatywne powinny się w umowie znaleźć;

rejestracji spółki;

analizy ryzyka prawnego – comliance;

pozyskiwania kapitału z perspektywy przepisów regulujących działalność gospodarczą, prawa spółek oraz skutków podatkowych tych czynności;

tytułów wypłat związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, aspektów organizacyjnych i podatkowych tych wypłat;

zagadnień szczegółowych związanych z opodatkowaniem działalności gospodarczej lub funkcjonowaniem działalności.

Podsumowując stawka radcy prawnego zależy od tego, czy klient potrzebuje „architekta” organizacji działalności, czy głównego wykonawcy, który gotowy plan przedsiębiorcy przełoży na język prawniczy i wykona, czy też klient chciałaby powierzyć prawnikowi wykonanie wybranej usługi o wąsko zdefiniowanym zakresie.

Opublikowane w

Zbycie „udziału” w spółce osobowej

Ponieważ udziały kapitałowe w polskich spółkach osobowych zasadniczo nie występują, wspólnik może zakończyć działalność prowadzoną w tej postaci poprzez:

  1. wystąpienie ze spółki;
  2. przeniesienie ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce osobowej na inną osobę.

Zdarzenia te nie są tożsame i rodzą zróżnicowane skutki.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Ujawnianie numeru PESEL w KRS

Zgodnie z art. 35 p. 1 ustawy o KRS Ilekroć do Rejestru wpisuje się osobę fizyczną – zamieszcza się nazwisko i imiona oraz identyfikator nadany w systemie ewidencji ludności, zwany dalej „numerem PESEL.

Komentatorzy ustawy podkreślają, jak istotna jest jednoznaczna identyfikacja osoby fizycznej, czemu ma służyć wymaganie  niepowtarzalnego numeru PESEL.

Czego komentatorzy często nie dostrzegają? Ustawa o KRS powstawała w latach 90. Od tego czasu realia obrotu gospodarczego znacznie się zmieniły. Jednakże art. 35 p. 1 ustawy nadal „utrzymany jest w duchu poprzedniej epoki”.

Po pierwsze, należałoby odróżnić czynność identyfikowania osoby fizycznej od ujawniania danych dotyczących osoby fizycznej. Jeśli nawet newralgiczne dane konieczne są dla identyfikacji osoby fizycznej, to nie muszą być one powszechnie dostępne dla każdego i bez weryfikacji, w jakim celu chce je pozyskać. Minimalnym rozwiązaniem legislacyjnym w tym zakresie wydaje się udostępnianie danych na wniosek.

Po drugie, weryfikacji wymaga to, czy wpis nr PESEL do KRS w związku z dokonywaniem określonych czynności dotyczących spółki jest rzeczywiście ujawniany w interesie publicznym (czy interes publiczny w ogóle wymaga takiego ujawnienia), a także czy zakres ujawnienia danych osób fizycznych jest adekwatny do zamierzonego celu (ochrony innego dobra) przez ustawodawcę. Na dzień dzisiejszy zakres ujawniania danych  nie jest adekwatny do celów realizowanych przez ustawę KRS przez co narusza art. 87 RODO oraz art. 5 ust. 1 lit c RODO.

Po trzecie, na poziomie legislacyjnym, choć niewątpliwie wymaga to nakładu pracy ze strony ustawodawcy, należałoby wyodrębnić rodzajowo grupy osób, które PESEL w ogóle nie musiałyby podawać, np. biegłych rewidentów, księgowe, prawników i inne osoby, które wykonują swoje czynności w ramach działalności gospodarczej i posiadają unikatowy nr nip, czy nr legitymacji (dot. zawodów regulowanych), który nie zawiera danych newralgicznych.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie odpowiada za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Przyczyny rozwiązania spółki komandytowej

Do przyczyn rozwiązania spółki komandytowej należą:

  1. przyczyny przewidziane w umowie spółki, np. z powodu realizacji przedsięwzięcia lub upływu czasu,
  2. uchwała wspólników,
  3. ogłoszenie upadłości spółki lub komplementariusza,
  4. śmierć komplementariusza,
  5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela,
  6. uprawomocnienie się orzeczenia sądu w przedmiocie rozwiązania spółki
  7. przejęcie majątku spółki przez jedynego wspólnika z obowiązkiem rozliczenia się z pozostałymi wspólnikami.

Utrata zdolności do czynności prawnych przez komplementariusza nie została wskazana w ustawie, jako przesłanka uzasadniająca rozwiązanie spółki.

Ponadto, jeśli umowa spółki tak stanowi lub wspólnicy tak postanowią, nie dochodzi do rozwiązania spółki w przypadku śmierci lub ogłoszenia upadłości komplementariusza oraz pomimo wypowiedzenia umowy spółki przez wspólnika lub jego wierzyciela.

Pomimo zaistnienia przyczyn określonych w umowie spółka może kontynuować swoją działalność, jeśli tak zadecydują jej wspólnicy.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Czy spółka komandytowa może mieć kuratora?

Kurator dla spółek ustanawiany jest w przypadku odzyskiwania należności „trudnych”.

Zgodnie z art. 69 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, Sąd orzekający, na wniosek strony przeciwnej, ustanawia kuratora dla strony niemającej zdolności procesowej, która nie ma przedstawiciela ustawowego, dla strony będącej osobą prawną, gdy w jej organie zachodzą braki uniemożliwiające jej reprezentację, albo dla strony będącej jednostką organizacyjną, o której mowa w art. 64 § 11, gdy brak jest osób uprawnionych do jej reprezentowania. Z cytowanego przepisu wyraźnie wynika, że dotyczy on również spółek osobowych, jako jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną.

Natomiast art. 42 Kodeksu cywilnego wprost dotyczy osób prawnych. Mianowicie, jeżeli osoba prawna nie może być reprezentowana lub prowadzić swoich spraw ze względu na brak organu albo brak w składzie organu uprawnionego do jej reprezentowania, sąd ustanawia dla niej kuratora. Ponadto, spółka komandytowa nie posiada zarządu, który byłby organem uprawnionym do jej reprezentowania. Reprezentowana jest bowiem przez wspólników (także wtedy, gdy jednym z nich jest spółka kapitałowa). Skoro podstawowym zadaniem kuratora ustanowionego w trybie art. 42 Kodeksu cywilnego jest powołanie albo uzupełnienie składu organu osoby prawnej uprawnionego do jej reprezentowania, to w przypadku spółki komandytowej takie zadanie nie byłoby możliwe do wykonania.

Na korzyść takiej interpretacji może przemawia treść art. 26 [1] prawa upadłościowego, który dotyczy kuratora na potrzeby postępowania upadłościowego i wyraźnie odnosi się do ułomnych osób prawnych.

Ponadto, nie można powierzyć prowadzenia spraw spółki jawnej, czy komandytowej osobom trzecim z wyłączeniem wspólników.

Jednakże z drugiej strony do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych.

Brak wyraźnego odniesienia art. 42 kc do ułomnych osób prawnych wymaga więc interwencji ustawodawcy.

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za treść wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Postępowanie przymuszające

Niedopełnienie obowiązków informacyjnych względem KRS może skutkować nałożeniem grzywny, ustanowieniem kuratora, czy wykreśleniem wpisu z urzędu.

W przypadku stwierdzenia, że wniosek o wpis do Rejestru lub dokumenty, których złożenie jest obowiązkowe, nie zostały złożone pomimo upływu terminu, sąd rejestrowy wzywa obowiązanych do ich złożenia – wyznaczając dodatkowy 7-dniowy termin, m.in. pod rygorem grzywny. Wysokość tej grzywny reguluje art. 1052 Kodeksu postępowania cywilnego.

Wezwanie z KRS ma postać postanowienia, w którym wskazuje się osoby zobowiązane do złożenia wniosku o wpis do rejestru lub do złożenia dokumentów. Postanowienie to nie podlega zaskarżeniu zażaleniem. Zażalenie przysługuje dopiero na postanowienie o ukaraniu grzywną lub ustanowieniu kuratora lub o dokonaniu wpisu z urzędu.

Pewne wątpliwości budzi, czy grzywna powinna być nakładana na osobę prawną, czy na kierownika jednostki, w związku z niestosowaniem art. 1053 Kodeksu postępowania cywilnego w postępowaniu rejestrowym oraz tym, że obowiązki informacyjne ciążą na podmiotach wpisanych do KRS (wg art. 25 ustawy KRS). Bieżące praktyki sądów rejestrowych w tym zakresie trudno zweryfikować z uwagi na to, że w przypadku podmiotów aktywnych, wezwanie do uzupełnienia braków nie jest zaskarżalne, a w razie uzupełnienia braków nieuiszczona grzywna ulega umorzeniu.

Natomiast wobec podmiotów nieaktywnych Sąd rejestrowy umarza postępowanie przymuszające, gdy z okoliczności sprawy wynika, że nie doprowadzi ono do spełnienia obowiązku.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie w konkretnej sprawie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

 

Opublikowane w

Spółka jawna, która nie prowadzi ksiąg rachunkowych, ma obowiązki sprawozdawcze wobec KRS

Wprawdzie spółki takiej nie obowiązuje wymóg złożenia w KRS sprawozdania finansowego (o ile nie ma obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, gdyż jej przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły mniej niż równowartość w walucie polskiej 2 milionów euro; po przekroczeniu tego limitu spółka jawna ma obowiązek założyć księgi rachunkowe). Jednakże powinna ona poinformować sąd rejestrowy o braku obowiązku sporządzenia i złożenia tego sprawozdania, pod rygorem zastosowania postępowania przymuszającego opisanego w art. 24 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. W ramach tego postępowania, zgodnie z art. 19a ustawy o KRS, w związku z regulacją Kodeksu postępowania cywilnego, można nałożyć grzywny celem uzyskania wymaganych prawem oświadczeń w określonej w art. 19e ust. 8 ustawy o KRS formie, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego udostępnionego do tego celu przez Ministra Sprawiedliwości. Podobnie kształtuje się sytuacja prawna spółki partnerskiej.

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.