Czy spółka komandytowa może mieć kuratora?

Kurator dla spółek ustanawiany jest w przypadku odzyskiwania należności „trudnych”.

Zgodnie z art. 69 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, Sąd orzekający, na wniosek strony przeciwnej, ustanawia kuratora dla strony niemającej zdolności procesowej, która nie ma przedstawiciela ustawowego, dla strony będącej osobą prawną, gdy w jej organie zachodzą braki uniemożliwiające jej reprezentację, albo dla strony będącej jednostką organizacyjną, o której mowa w art. 64 § 11, gdy brak jest osób uprawnionych do jej reprezentowania. Z cytowanego przepisu wyraźnie wynika, że dotyczy on również spółek osobowych, jako jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną.

Natomiast art. 42 Kodeksu cywilnego wprost dotyczy osób prawnych. Mianowicie, jeżeli osoba prawna nie może być reprezentowana lub prowadzić swoich spraw ze względu na brak organu albo brak w składzie organu uprawnionego do jej reprezentowania, sąd ustanawia dla niej kuratora. Ponadto, spółka komandytowa nie posiada zarządu, który byłby organem uprawnionym do jej reprezentowania. Reprezentowana jest bowiem przez wspólników (także wtedy, gdy jednym z nich jest spółka kapitałowa). Skoro podstawowym zadaniem kuratora ustanowionego w trybie art. 42 Kodeksu cywilnego jest powołanie albo uzupełnienie składu organu osoby prawnej uprawnionego do jej reprezentowania, to w przypadku spółki komandytowej takie zadanie nie byłoby możliwe do wykonania.

Na korzyść takiej interpretacji może przemawia treść art. 26 [1] prawa upadłościowego, który dotyczy kuratora na potrzeby postępowania upadłościowego i wyraźnie odnosi się do ułomnych osób prawnych.

Ponadto, nie można powierzyć prowadzenia spraw spółki jawnej, czy komandytowej osobom trzecim z wyłączeniem wspólników.

Jednakże z drugiej strony do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych.

Brak wyraźnego odniesienia art. 42 kc do ułomnych osób prawnych wymaga więc interwencji ustawodawcy.

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za treść wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Skarga na czynności komornika

Komornicy korzystają z szerokiego zakresu uprawnień, w tym w określonych sytuacjach, do stosowania środków przymusu. Ponieważ komornik działa na podstawie i w granicach prawa, a przynajmniej taki ma obowiązek, ustawodawca przewidział mechanizm kontroli działań komornika – mianowicie skargę na czynności komornika.

Skarga na czynności komornika nie jest jednak uniwersalnym środkiem zaskarżenia na etapie egzekucji komorniczej. Na przykład, jeśli dłużnik lub wierzyciel nie zgadza się z wyrokiem lub postanowieniem Sądu, skarga na czynności komornika nie będzie pomocna. Jeśli Strona postępowania lub jego uczestnik nie zgadza się z wyrokiem lub postanowieniem Sądu pomocne może być zweryfikowanie przez zawodowego pełnomocnika, czy istnieją szanse na korzystne dla tej Strony rozstrzygnięcie.

Postępowanie egzekucyjne bardzo głęboko ingeruje w sferę praw i obowiązków dłużnika. Często zbiega się z innymi postępowaniami administracyjnymi, np. z zakresu prawa budowlanego. Może to rodzić trudności zarówno dla dłużnika, jak i wierzyciela oraz innych osób zainteresowanych, np. wynikiem postępowania administracyjnego.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.