Nowe formularze wniosków o interpretacje

Styczeń jest miesiącem, w którym praca kancelarii prawniczych jest szczególnie intensywna. Po pierwsze, dochodzi bowiem do kumulacji korespondencji urzędowej w sprawach, w których profesjonalny pełnomocnik reprezentuje swoich klientów. Po drugie, z początkiem roku z reguły wchodzą w życie duże nowelizacje przepisów, zwłaszcza podatkowych.  Zmian, jak co roku, jest sporo. Są one szeroko komentowane na różnych forach, ale ten wpis nie ma na celu uczestniczenia w tej dyskusji. We wpisie chciałabym zwrócić jednak uwagę na zmianę, która jest wzmiankowana, ale raczej mało komentowana. Chodzi o zmianę z 01 stycznia 2021 r. formularzy wniosków o interpretacje. Wnioski te w nowej wersji zostały wzbogacone o rubryki dotyczące transgranicznych elementów stanu faktycznego i informacje na temat tego, czy wnioskodawca prowadzi zakłady. Czy takie informacje są konieczne do wydania interpretacji w każdej sprawie? Oczywiście, nie. Zmiana wpisuje się w wyraźny nurt działań zniechęcających do składania wniosków o interpretacje. W praktyce osobie występującej bez profesjonalnego pełnomocnika niezwykle trudno jest wypełnić prawidłowo formularze, nie używając trybu warunkowego itp. Tajemnicą poliszynela jest, że co do niektórych dokumentów, mimo nalegań organów podatkowych, istnieją przeszkody natury technicznej zmierzające do utrudnienia procesu składania wniosków. Wracając do istoty zmian, a mianowicie obowiązku informowania o posiadaniu zakładu zagranicznego, nasuwa się pytanie, co jeśli podatnik nie potrafi tego ocenić na dzień składania wniosku o wydanie interpretacji? Na pytanie, od którego momentu powstaje zakład, przepisy nie dają jednoznacznej odpowiedzi. Każdorazowo ocenić należy, czy przeważają okoliczności faktyczne, które uzasadniają twierdzenie, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą przez zakład. Niekiedy jednak udzielenie jednoznacznej odpowiedzi wiąże się w praktyce ze znacznymi trudnościami.

Niewątpliwie mamy więc do czynienia z kolejną przeszkodą do pokonania na drodze o uzyskanie indywidualnej interpretacji podatkowej.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Jak rozliczać przychody z najmu?

Wynajmujący mieszkania często nie wiedzą, czy mogą opodatkować uzyskany przychód jako tzw. najem prywatny, czy działalność gospodarczą. Interpretacje organów na tent temat są bardzo niejednolite. Niekiedy organy podatkowe przyjmują, że wynajem siedmiu lokali nie stanowi działalności gospodarczej – por. interpretacja nr 0115-KDIT3.4011.507.2018.2.MŁP. Często jednak przy znacznie mniejszej ilości lokali organy stwierdzają, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą – por. interpretacja nr 0114-KDIP3-1.4011.246.2017.1.KS1, dotycząca wynajmu trzech mieszkań.

Teoretycznie od 1 stycznia 2019 r. o sposobie opodatkowania przychodów z najmu prywatnego (skala podatkowa lub ryczałt) podatnik decyduje dokonując pierwszej wpłaty na podatek dochodowy. W praktyce, dla osób, które chcą uzyskiwać przychody z najmu prywatnego organy podatkowe wprowadziły specjalne ankiety, które podatnik wypełnia zgłaszając najem (jeśli zgłasza a nie tylko płaci). Ankiety te obejmują wiele informacji, których obowiązek udzielenia moim zdaniem nie do końca wynika z ustawy na etapie przed wyborem formy opodatkowania. Istnienie takiej ankiety pozwala jednak podatnikowi na uzmysłowienie sobie, w jakim zakresie mogłoby być prowadzone czynności kontrolne dotyczące zweryfikowania, czy podatnik prawidłowo kwalifikuje uzyskiwane przychody do źródła najem prywatny.

Na podstawie art. 5a pkt 6 ustawy o PIT pozarolniczą działalnością gospodarczą jest:

działalność zarobkowa

wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa, a także polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzona we własnym imieniu

bez względu na jej rezultat

w sposób zorganizowany i ciągły

z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o PIT.

Zacytowany przepis wskazuje, że przyporządkowanie przychodu do źródła z działalności gospodarczej powinno nastąpić w ostatniej kolejności. W praktyce organ oceniając okoliczności faktyczne kieruje się uznaniem i nie zawsze respektuje tę kolejność. Może to mieć bardzo niekorzystne skutki dla podatnika, gdy weryfikacja prawidłowości wyboru sposobu opodatkowania odbywa się na etapie weryfikacji rozliczenia podatku za poprzedni rok/lata.

Jeśli chodzi o podatek od towarów i usług, to wynajem jest czynnością opodatkowaną, jeśli jest wykonywany w ramach działalności gospodarczej. Jednakże wynajmujący dodatkowo korzysta ze zwolnienia, jeśli wynajmuje nieruchomości mieszkalne wyłącznie na cele mieszkaniowe. Jeśli chodzi o wspomniane zwolnienie nie jest ono jednolicie rozumiane przez organy podatkowe.

Sposobem na osiągnięcie pewności co do kwalifikacji podatkowej planowanego wynajmu oraz zmniejszenia ryzyka ewentualnych sankcji wiążących się z błędnym przyporządkowaniem przychodu do właściwego źródła, jest wystąpienie o interpretację podatkową. Interpretacje podatkowe bywają niekorzystne dla podatników. Statystycznie jednak szansa na uchylenie negatywnej dla podatnika interpretacji przez sąd administracyjny, biorąc pod uwagę dane z ostatnich lat wynosi 50%. Z uwagi na korzyści, które niesie za sobą uzyskanie takiej interpretacji, warto podjąć się jej uzyskania i spróbować przekonać organy podatkowe do prawidłowości proponowanego korzystnego dla podatnika sposobu rozliczenia podatkowego.

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.