Tag: prawo cywilne

Opublikowane w

Pierwokup, czy „pierwonabycie”?

W orzecznictwie Sądu Najwyższego przepisy o pierwokupie interpretuje się ściśle. W nurt ten wpisuje się potwierdzenie zakazu umownego rozszerzenia prawa pierwokupu nieruchomości na wypadek darowizny.

Sąd Najwyższy potwierdza jednak, że zasada swobody umów dopuszcza umowne zastrzeżenie przez strony uprawnienia do pierwszeństwa zakupienia a nawet innego sposobu nabycia rzeczy (lub praw) na wypadek innej czynności niż sprzedaż. „Uprawienie takie nie będzie jednak ani prawem pierwokupu, ani jego poszerzoną odmianą, lecz stosunkiem umownym samoistnym (swoistym prawem „pierwonabycia”), do którego – ewentualnie – tylko w drodze analogii można by stosować niektóre przepisy o prawie pierwokupu.”

tak cyt. Uchwała SN z 16.2.1996 r., III CZP 10/96.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Dziedziczenie praw i obowiązków z umowy quoad usum

Przedmiotem dziedziczenia są prawa majątkowe oraz posiadanie.

Każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo zarządu rzeczą wspólną a także posiadanie i korzystanie z tej rzeczy w takim zakresie, jaki daje się pogodzić z współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Sposób wykonywania uprawnień współwłaścicieli oraz władania rzeczą może wynikać z ustawy lub z umowy.

Sposób wykonywania przez spadkodawcę władztwa co do rzeczy (art. 206 Kodeksu cywilnego) nie jest przedmiotem dziedziczenia i jest regulowany przez ustawę. Natomiast według Sądu Najwyższego prawa i obowiązki wynikające z umowy zmieniającej sposób posiadania, zasady korzystania oraz pobierania pożytków czy dokonywania nakładów na rzecz są prawami majątkowymi nie związanymi z osobą współwłaściciela lecz z udziałem w rzeczy i przechodzą na spadkobierców.

Taka interpretacja wymaga szerokiego ujęcia pojęcia prawa majątkowego i uzupełnia lukę w ustawie w sposób zgodny z intencją ustawodawcy.

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej, proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Darowizna obciążliwa

Pomimo nie obowiązywania już Kodeksu zobowiązań z 1933 r. w orzecznictwie dopuszcza się tzw. darowiznę obciążliwą. Różni się ona tym od darowizny obciążonej poleceniem tym, że to nie darczyńca obciąża darowiznę ,ale obdarowany zobowiązuje się do zapłaty lub przeniesienia określonych rzeczy lub praw na rzecz osoby trzeciej. Natomiast tej osobie,  która zyskuje status wierzyciela obdarowanego przysługuje wobec obdarowanego roszczenie.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Pełnomocnictwo ogólne czy prokura

Każdy przynajmniej intuicyjnie rozumie pojęcie pełnomocnictwa. Natomiast pojęcie prokury nawet wśród przedsiębiorców nie zawsze jest prawidłowo kojarzone.

Prokura jest jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę i podlega ona wpisowi do odpowiedniego rejestru.

Prokury może udzielić zarówno przedsiębiorca podlegający wpisowi do KRS, jak i osoby fizyczne, które podlegają wpisowi do CEiDG.

Udzielenie prokury pod rygorem nieważności powinno mieć formę pisemną.

Zakresem prokury objęte są czynności sądowe i pozasądowe, które są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Jednakże do zbycia przedsiębiorstwa, do dokonania czynności prawnej, na podstawie której następuje oddanie go do czasowego korzystania, oraz do zbywania i obciążania nieruchomości jest wymagane pełnomocnictwo do poszczególnej czynności. Prokurent nie może również podejmować czynności niedotyczących prowadzenia przedsiębiorstwa.

Natomiast pełnomocnictwo może obejmować umocowanie do pojedynczej czynności prawnej albo do czynności określonych rodzajowo albo do czynności zwykłego zarządu. Ostatni wymieniony tutaj rodzaj pełnomocnictwa określany jest mianem pełnomocnictwa ogólnego.

Jeśli chodzi o formę pełnomocnictwa, jedynie pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie. Udzielając pełnomocnictwa w formie innej niż pisemna należy jednak mieć na uwadze ograniczenia dowodowe w sprawach między przedsiębiorcami.

Ponadto, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.
W praktyce kwestie pełnomocnictw budzą wiele trudności. W przypadku wątpliwości, warto skonsultować się z zawodowym prawnikiem. Prawidłowość umocowania rzutuje w znacznym stopniu na kwestie skutków czynności prawnej.

Jeśli potrzebują Państwo bardziej szczegółowych informacji dotyczących różnic pomiędzy wymienionymi tu rodzajami pełnomocnictw lub porady dotyczącej tego, jakiego rodzaju pełnomocnictwo wybrać w konkretnej sytuacji proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu.

Opublikowane w

Środki ochrony prawnej w przypadku wadliwości towaru, usługi lub robót budowlanych, czy remontowych

Jeśli towar jest wadliwy albo usługa lub prace budowlano-remontowe zostały wykonane wadliwie, nabywcy przysługuje szereg środków ochrony prawnej. Wynika to z faktu, że wartość wadliwego towaru lub usługi jest mniejsza niż ich niewadliwych odpowiedników.

W takiej sytuacji nabywcy przysługuje możliwość dochodzenia wykonania umowy zgodnie z jej treścią lub wyrównania uszczerbku majątkowego od sprzedawcy/usługodawcy, jak również nabywca może jednostronnie doprowadzić do sytuacji, w której umowa nie będzie już wiążąca dla stron.

Jeśli towar lub usługa były już wymieniane lub naprawiane, sprzedawca/usługodawca w zasadzie powinien zaspokoić roszczenia pieniężne kupującego, jeśli nie polubownie, to na drodze sądowej przymusowo.

W celu doboru optymalnych środków ochrony prawnej do indywidualnej sytuacji klienta i wyceny reprezentacji, proszę o kontakt telefoniczny lub e-mailowy.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej pomocy prawnej, proszę o kontakt telefoniczny lub e-mailowy.

Opublikowane w

Znaczne opóźnienie remontu, prac budowlanych lub wykończeniowych

Wielu klientów zastanawia się nad tym, jakie środki ochrony prawnej przysługują im w przypadku znacznych opóźnień remontu, prac budowlanych, czy wykończeniowych?

W praktyce, inwestor często płaci zaliczki w znacznej wysokości, a jedynie zaczyna wykonanie robót, ale nie kończy ich w umówionym terminie.

Warto wiedzieć, że jeżeli przyjmujący zamówienie opóźnia się z rozpoczęciem lub wykończeniem robót tak dalece, że nie jest prawdopodobne, żeby zdołał je ukończyć w czasie umówionym, zamawiający może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić jeszcze przed upływem terminu do wykonania dzieła.

Jakie są tego konsekwencje? Wykonawca ma obowiązek zwrócić otrzymane wynagrodzenie. Po wyczerpaniu możliwości polubownego zakończenia sporu możliwe jest skierowanie sprawy na drogę sądową. Wysokość kosztów postępowania sądowego i wynagrodzenie radcy prawnego lub adwokata uzależnione są od wysokości kwoty sporu.

Jeśli Państwo borykają się z tego typu sprawą, można zlecić jej prowadzenie zawodowemu prawnikowi.

W ramach świadczonych usług prawnych skutecznie pomagam zarówno inwestorom, jak też dłużnikom. W celu uzyskania szczegółów oraz wyceny reprezentacji, proszę o kontakt telefoniczny lub e-mailowy.

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie odpowiada za wykorzystanie wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub e-mailowy.

Opublikowane w

Czy spółka komandytowa może mieć kuratora?

Kurator dla spółek ustanawiany jest w przypadku odzyskiwania należności „trudnych”.

Zgodnie z art. 69 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego, Sąd orzekający, na wniosek strony przeciwnej, ustanawia kuratora dla strony niemającej zdolności procesowej, która nie ma przedstawiciela ustawowego, dla strony będącej osobą prawną, gdy w jej organie zachodzą braki uniemożliwiające jej reprezentację, albo dla strony będącej jednostką organizacyjną, o której mowa w art. 64 § 11, gdy brak jest osób uprawnionych do jej reprezentowania. Z cytowanego przepisu wyraźnie wynika, że dotyczy on również spółek osobowych, jako jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną.

Natomiast art. 42 Kodeksu cywilnego wprost dotyczy osób prawnych. Mianowicie, jeżeli osoba prawna nie może być reprezentowana lub prowadzić swoich spraw ze względu na brak organu albo brak w składzie organu uprawnionego do jej reprezentowania, sąd ustanawia dla niej kuratora. Ponadto, spółka komandytowa nie posiada zarządu, który byłby organem uprawnionym do jej reprezentowania. Reprezentowana jest bowiem przez wspólników (także wtedy, gdy jednym z nich jest spółka kapitałowa). Skoro podstawowym zadaniem kuratora ustanowionego w trybie art. 42 Kodeksu cywilnego jest powołanie albo uzupełnienie składu organu osoby prawnej uprawnionego do jej reprezentowania, to w przypadku spółki komandytowej takie zadanie nie byłoby możliwe do wykonania.

Na korzyść takiej interpretacji może przemawia treść art. 26 [1] prawa upadłościowego, który dotyczy kuratora na potrzeby postępowania upadłościowego i wyraźnie odnosi się do ułomnych osób prawnych.

Ponadto, nie można powierzyć prowadzenia spraw spółki jawnej, czy komandytowej osobom trzecim z wyłączeniem wspólników.

Jednakże z drugiej strony do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych.

Brak wyraźnego odniesienia art. 42 kc do ułomnych osób prawnych wymaga więc interwencji ustawodawcy.

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za treść wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Jak nie odziedziczyć spadku?

Któż nie chciałby odziedziczyć sporej sumy po zamożnym krewnym? Jednakże spadek jest często raczej kosztownym kłopotem niż „zastrzykiem gotówki”. W ramach prowadzonej przeze mnie kancelarii prawnej trafiają do mnie często klienci, którzy są zainteresowani tym, aby nie dziedziczyć. Klientom z reguły zależy na czasie i pilnym podjęciu działań przeciwdziałających dziedziczeniu przez nich długów …  W tym miejscu jednak można sobie zasadnie postawić pytanie, czy za życia spadkodawcy można takie czynności podjąć i jakie będą ich skutki? Zainteresowanie klientów budzi w szczególności umowa o zrzeczenie się dziedziczenia.  Wymaga to komentarza. Spadkobierca, który zrzekł się dziedziczenia traktowany jest bowiem, jakby nie dożył śmierci spadkodawcy. Ktoś może zapytać: i co z tego? Przecież chodzi o to, by nie dziedziczyć. Jednakże osobie, która nie dożyła spadkobrania, nie przysługuje zachowek… Zatem jeśli spadkobierca nie chce odpowiadać za długi spadkodawcy, należałoby zastanowić się nad innymi możliwościami i wybrać optymalny, także pod względem wysokości opłat, wariant. Warto zwrócić uwagę, że czynności prawa spadkowego należy dokonywać w określonych terminach i dochowując wymogów formalnych przewidzianych w ustawie. Sprawia to, że pomoc profesjonalnego pełnomocnika może nie tylko usprawnić postępowanie, ale i mieć znaczenie decydujące o wyniku sprawy.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Czy przedsiębiorca może być konsumentem?

Pytanie w tytule wpisu jest podchwytliwe. Odpowiedź na nie wymaga sięgnięcia do definicji konsumenta zawartej w Kodeksie cywilnym. W świetle tej definicji przedsiębiorca nie jest konsumentem. Jednakże w określonych sytuacjach może być traktowany jak konsument. W szczególności z dniem 01 stycznia 2021 r. w związku z wejściem w życie zmiany Kodeksu cywilnego, przepisy dotyczące konsumenta, zawarte w art. 3851-3853, stosuje się do osoby fizycznej zawierającej umowę bezpośrednio związaną z jej działalnością gospodarczą, gdy z treści tej umowy wynika, że nie posiada ona dla niej charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez nią działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Co to oznacza w praktyce? Niedozwolone klauzule umowne, co do których Kodeks cywilny przewiduje, że nie mają mocy wiążącej wobec konsumenta, taki sam skutek osiągną od 01 stycznia 2021 r. wobec przedsiębiorcy określonego w ww. przepisie.

Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

W jaki sposób można rozwiązać umowę zawartą na piśmie lub osiągnąć skutek jej rozwiązania?

Pytanie zawarte w tytule wpisu wśród uczestników obrotu prawnego wciąż wzbudza wątpliwości? W szczególności, w praktyce pojawiają się pytania, czy skutek rozwiązania umowy zawartej na piśmie uzależniony jest od zachowania formy pisemnej? Wątpliwości pojawiają się zwłaszcza wtedy, gdy dla zawarcia umowy, czy też jej zmiany, konieczne jest zachowanie formy pisemnej.

Odpowiedź na pytanie zawarte w tytule wpisu wymaga sięgnięcia do przepisów prawa cywilnego o formie czynności prawnych. Na ich podstawie, od września 2016 r. skutek rozwiązania umowy można osiągnąć wypowiadając taką umowę, odstępując od niej lub rozwiązując taką umowę poprzez, np.: SMS, nagranie wiadomości na pocztę głosową telefonu, post, wpis na stronie www, film zawierający oświadczenie przesłany na telefon drugiej strony umowy itd.

Na tym tle w praktyce mogą występować trudności ze stwierdzeniem oraz wykazaniem, czy oświadczenie woli dotarło do adresata, czy był to właściwy adresat, a także czy adresat oświadczenia woli mógł zapoznać się z jego treścią. Trzymając się ram tematycznych wpisu, które odnoszą się do formy czynności prawnych, trzeba wskazać, że utrwalenie, czy zakomunikowanie („dostarczenie”) oświadczenia woli, a także to, czy konkretna treść jest oświadczeniem woli, są to odrębne zagadnienia. Nie mniej jednak, aby odpowiedzieć na pytanie, czy doszło do rozwiązania konkretnej umowy, z reguły nie wystarczy odniesienie się do przepisów o formie czynności prawnych, a wymienione powyżej dodatkowe okoliczności mają doniosłe znaczenie prawne.

Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.