Blog

Opublikowane w

Odpowiedzialność za wykonywanie czynności doradztwa podatkowego bez uprawnień

Pomysł na ten wpis pojawił się, gdy na spotkaniu w sprawie niezwiązanej z podatkami klient opowiedział mi o praktyce występowania o porady prawne w sprawach podatkowych do biur rachunkowych … Zasugerowałam, że osoby, które tak postępują, powinny zapytać swoje biuro, czy jest ubezpieczone na wypadek udzielenia błędnej porady. Kluczowym bowiem przy wyborze podmiotu, który udziela porady podatkowej, jeżeli klientowi zależy na potwierdzeniu korzystnego dla niego stanowiska, a jednocześnie nie chce ponosić ryzyka, że organ podatkowy nie podzieli tego poglądu, jest zakres ubezpieczenia „doradcy”.

ale po kolei

Doradztwo podatkowe obejmuje zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jednolity ustawy został opublikowany w Dzienniku Ustaw z 2019 r., pozycja 283) następujące czynności:
1) udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2) prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3) sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4) reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ww. pkt 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności,polegających na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami, w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym są:
– osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;
– adwokaci i radcowie prawni;
– biegli rewidenci.

Biura rachunkowe mogą natomiast prowadzić księgi podatkowe oraz inne ewidencje do celów podatków, a także sporządzać zeznania i deklaracje podatkowe oraz udzielać pomocy w wymienionych zakresach.

Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym, wykonywanie czynności doradztwa podatkowego, polegających na:
– udzielaniu podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami,
– reprezentowaniu w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych,
bez uzyskania wpisu na listę doradców podatkowych podlega grzywnie do 50.000 zł.

Jest jeszcze jeden powód, aby o poradę podatkową zwrócić się do doradcy podatkowego lub innego podmiotu uprawnionego (adwokat, radca prawny, biegły rewident). Mianowicie ubezpieczenie OC biura rachunkowego nie chroni przed błędną poradą prawną udzieloną przez biuro rachunkowe. Przypomniał o tym Sąd Okręgowy w Bydgoszczy w wyroku z 10 kwietnia 2019 r., w sprawie o sygnaturze akt VIII Ga 277/18.

W przedmiotowej sprawie VIII Ga 277/18 podatnik poniósł szkodę w wysokości 40.000 zł, ponieważ biuro rachunkowe udzieliło mu błędnej porady dotyczącej odliczenia VAT naliczonego przy zakupie i eksploatacji tzw. bankowozu. Klient biura rachunkowego został poinformowany przez biuro o możliwości odliczenia całego VAT zawartego w jego cenie i cenie paliwa. Dokonane w imieniu klienta odliczenia zostały zakwestionowane przez organy skarbowe a następnie sąd administracyjny. Ponadto, Sąd Rejonowy w Bydgoszczy uznał podatnika winnym popełnienia przestępstwa skarbowego i ukarał grzywną 1600 zł, a także obciążył kosztami postępowania procesowego.

Ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania, gdyż doradztwo podatkowe nie może być przedmiotem skutecznej umowy zawartej między klientem a właścicielem biura rachunkowego. Oznacza to, że umowa taka na podstawie art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego jest nieważna. Strony nie mają obowiązku spełnienia świadczeń z niej wynikających i powinny zwrócić sobie nawzajem wszystko, co otrzymały.

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Spółka jawna, która nie prowadzi ksiąg rachunkowych, ma obowiązki sprawozdawcze wobec KRS

Wprawdzie spółki takiej nie obowiązuje wymóg złożenia w KRS sprawozdania finansowego (o ile nie ma obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych, gdyż jej przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły mniej niż równowartość w walucie polskiej 2 milionów euro; po przekroczeniu tego limitu spółka jawna ma obowiązek założyć księgi rachunkowe). Jednakże powinna ona poinformować sąd rejestrowy o braku obowiązku sporządzenia i złożenia tego sprawozdania, pod rygorem zastosowania postępowania przymuszającego opisanego w art. 24 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. W ramach tego postępowania, zgodnie z art. 19a ustawy o KRS, w związku z regulacją Kodeksu postępowania cywilnego, można nałożyć grzywny celem uzyskania wymaganych prawem oświadczeń w określonej w art. 19e ust. 8 ustawy o KRS formie, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego udostępnionego do tego celu przez Ministra Sprawiedliwości. Podobnie kształtuje się sytuacja prawna spółki partnerskiej.

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Odpowiedzialność lekarza dentysty prowadzącego prywatny gabinet stomatologiczny za usunięcie zdrowego zęba

Na gruncie prawa cywilnego lekarz dentysta prowadzący działalność gospodarczą odpowiada w sposób dwojaki: za nienależyte wykonanie umowy dzieła, a także za popełnienie czynu niedozwolonego. Lekarz dentysta ponosi również odpowiedzialność dyscyplinarną oraz karną, jeśli spełnione zostały przesłanki tej odpowiedzialności określone w ustawie. Przesłankami odpowiedzialności za popełnienie czynu niedozwolonego jest zawinione popełnienie błędu medycznego, wystąpienie szkody bądź krzywdy oraz związek przyczynowy między tymi zdarzeniami. Odpowiedzialności lekarza dentysty, w świetle orzecznictwa, może nie wyłączać żądanie przez pacjenta leczenia go w określony sposób. Czego może domagać się pacjent gabinetu dentystycznego w przypadku usunięcia zdrowego zęba? Wartość przedmiotu sporu w takich sprawach z reguły rozpoczyna się od kwot rzędu kilku tysięcy złotych i obejmuje:
1. odszkodowanie za uszczerbek na zdrowiu,
2. odszkodowanie za poniesione koszty wykupu usług medycznych, leków, transportu itd.,
3. zadośćuczynienie za ból i cierpienie,
4. zadośćuczynienie za brak rzetelnej informacji o przeciwwskazaniach do wykonania zabiegu,
5. odsetki od ww. świadczeń,

W procesie takim warto skorzystać z pomocy profesjonalisty ze względu na spektrum zagadnień dotyczących uzyskania rekompensaty skutków błędu medycznego popełnionego przez lekarza dentystę.

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Suma komandytowa – wyjaśnienie pojęcia

Istotą spółki komandytowej jest to, że uczestniczą w niej dwa rodzaje wspólników, których zakres odpowiedzialności osobistej różni się między sobą. Komplementariusz odpowiada w sposób nieograniczony. Komandytariusz natomiast odpowiada do wysokości sumy komandytowej. Zatem suma komandytowa jest to kwotowo określona górna granica odpowiedzialności komandytariusza za zobowiązania spółki komandytowej. Ustawa nie stawia wymogu minimalnej wysokości sumy komandytowej. W odróżnieniu od kapitału spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, który nie może być niższy od 5.000 zł. Jeżeli wkład wniesiony przez komandytariusza do spółki ma wartość niższą od sumy komandytowej, komandytariusz odpowiada majątkiem osobistym do kwoty różnicy pomiędzy wysokością sumy komandytowej a wartością wniesionego wkładu.
Dlaczego warto interesować się spółką komandytową? Rentowność takiej spółki jest znacznie wyższa niż rentowność spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, a odpowiedzialność wspólników nie jest większa niż odpowiedzialność członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, jeśli umowa została umiejętnie ukształtowana a wspólnicy zostali odpowiednio dobrani. Skorzystanie z pomocy specjalisty przy napisaniu umowy spółki komandytowej pozwala na wykorzystanie potencjału ekonomicznego, jaki ma ta spółka i uregulowanie stosunków między wspólnikami tak, że ich odpowiedzialność jest ograniczona w porównaniu z odpowiedzialnością wspólników spółki jawnej.

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Utracona przyjemność z urlopu

Czy przyjemność z urlopu jest dobrem osobistym, które podlega ochronie? W tej kwestii orzecznictwo nie jest do końca jednolite. Jednakże nie zmienia to faktu, że za utraconą przyjemność z urlopu przysługuje ekwiwalent pieniężny. Oczywiście nie chodzi o subiektywne odczucie konsumenta, że nie bawił się tak dobrze, jak by tego oczekiwał. W zakresie formułowania roszczeń konieczny jest rozsądek oraz wskazanie zobiektywizowanych okoliczności, które negatywnie wpłynęły na wykonanie umowy przez organizatora usługi turystycznej. Trzeba również dysponować dowodami, że takie okoliczności wystąpiły. Przesłanki odpowiedzialności organizatora usług turystycznych określa obowiązująca od 1 lipca 2018 r. ustawa z 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, która transponuje dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2015/2302/UE z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych, zmieniająca rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 i dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/83/UE oraz uchylająca dyrektywę Rady 90/314/EWG. Wspomniana ustawa przewiduje, że podróżnemu przysługuje odszkodowanie lub zadośćuczynienie za poniesione szkody lub krzywdy, których doznał w wyniku niezgodności podróży (art. 50 ust. 2 zdanie 2). Regulacja ta ma podstawowe znaczenie dla obu stron umowy o świadczenie usług turystycznych, zarówno dla konsumenta jak i dla organizatora.

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Biała lista

Skoro poprzedni wpis dotyczył antywindykacji, w ramach wątku prawo od A do Z, nawiązując do inicjałów autorki, czas na białą listę.
Biała lista to specjalny rejestr prowadzony przez Szefa KAS (Krajowej Administracji Skarbowej), który ma służyć weryfikacji kontrahentów i minimalizować nieświadomy udział w oszustwach podatkowych typu karuzela VAT. Od 2020 r. jeśli przedsiębiorca dokona zapłaty w kwocie powyżej 15.000 zł na rachunek bankowy, którego kontrahent nie zgłosił Szefowi KAS, ustawa przewiduje sankcję. Przedsiębiorca ten nie będzie mógł tej kwoty zaliczyć do kosztów podatkowych. Sankcja jest bardzo surowa, choć dotyczy tylko technicznego sposobu rozliczania a nie uszczuplenia zobowiązania podatkowego. Stawia to w trudnej sytuacji podmioty, które już są związane umowami z kontrahentami, których rachunki nie widnieją na białej liście. W mojej ocenie istniejący obowiązek zapłaty w takiej sytuacji nie może być wykonany ze względu na okoliczności, za które odpowiedzialność ponosi kontrahent. Jeśli wykonanie umowy narusza prawo i jest sprzeczne z gospodarczym celem zobowiązania, a jedynym podmiotem, który może w tej sytuacji podjąć działania umożliwiające wykonanie umowy zgodnie z prawem jest wierzyciel, odsetki za opóźnienie w płatności do czasu podania przez wierzyciela nr rachunku objętego białą listą nie powinny być naliczane. Nie zmienia to jednak faktu, że wspomniana regulacja w sposób istotny wpływa na swobodę przepływu kapitału, zwłaszcza w odniesieniu do podmiotów zagranicznych.

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Na czym polega antywindykacja? – podstawowe informacje

Występujące w praktyce określenie „antywindykacja” nie jest terminem, który występuje w ustawie. Działalność antywindykacyjna nie ma wyraźnie zakreślonych ustawowo granic. Prowadzenie jej nie wymaga w zasadzie szczególnych uprawnień. Warto wyjaśnić pojęcie antywindykacji, aby klient decydujący się na zakup tak nazwanej usługi wiedział, czego może oczekiwać od zleceniobiorcy.

Antywindykacja opiera się na tym, że wszyscy uczestnicy procedury dochodzenia roszczeń mają obowiązek działać w granicach prawa, zgodnie z zasadami współżycia społecznego, dobrymi obyczajami, natomiast wierzyciel nie może czynić ze swojego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno – gospodarczym przeznaczeniem tego prawa (art. 5 k.c.).

Antywindykacja jest to określenie czynności zmierzających do polepszenia sytuacji dłużnika.
Czynności te obejmują przykładowo:
– zarzuty od nakazu zapłaty,
– wniosek o rozłożenie długu na raty,
– weryfikację terminów przedawnienia,
– powództwo przeciwegzekucyjne,
– wniosek o zawieszenie postępowania egzekucyjnego, jego umorzenie lub wstrzymanie czynności egzekucyjnych,
– skargę na czynności komornika,
– dochodzenie roszczeń odszkodowawczych,
– skargę o wznowienie postępowania sądowego,
– skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku,
– analizę możliwości redukcji zadłużenia,
– restrukturyzację,
– przeprowadzenie upadłości konsumenckiej.

Wymienione czynności warto konsultować z profesjonalistą, aby uniknąć nieodwracalnych skutków.

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Cechy wspólne i różnice między kredytem indeksowanym kursem waluty obcej a kredytem denominowanym do waluty obcej – podstawowe informacje

Cechą wspólną obu rodzajów zdefiniowanych poniżej kredytów jest zawierana w nich klauzula waloryzacyjna. Walutowa klauzula waloryzacyjna określa sposób przeliczania kwoty kredytu przy zastosowaniu kursu waluty obowiązującego w danym banku. Posłużenie się taką klauzulą prowadzi do braku sztywnego określenia wysokości zobowiązania kredytobiorcy. W dniu zawarcia umowy nie da się bowiem określić, po jakim kursie przeliczonego zostanie zobowiązanie wobec banku.
Ponadto, zgodnie z dominującym poglądem oba rodzaje kredytów, o których tutaj jest mowa, nie są kredytami walutowymi w rozumieniu prawa dewizowego. W tym zakresie są też jednak poglądy odmienne.
Pomimo podobieństw, kredyty te różnią się od siebie. Rozróżnienie ich ma znaczenie z punktu widzenia dochodzenia zwrotu nadpłaconych rat przez klientów banków, którzy powołują się na nieuczciwe praktyki rynkowe banków.

Kredyt indeksowany kursem waluty obcej

Kredyt indeksowany kursem waluty obcej (np. frankiem szwajcarskim lub euro) jest to kredyt udzielony i wypłacony w złotych polskich, jak również w polskich złotych spłacany. Wysokość zadłużenia kredytobiorcy oraz wysokość każdej raty zależy od kursu określonej w umowie kredytowej waluty obcej. Wartość zadłużenia z chwilą wypłaty kredytu przeliczana była na umówioną walutę obcą, najczęściej według kursu z dnia wypłaty kredytu lub jego transzy. W tej samej umówionej walucie wyrażane było również saldo zadłużenia oraz wysokość kolejnych należnych rat. Wysokość spłaty w złotówkach odpowiadała zaś wartości raty kredytu wyrażonej w walucie obcej.

Kredyt denominowany do waluty obcej

Wysokość udzielanego kredytu wskazana w umowie najczęściej wyrażana była w walucie obcej a wypłata kredytu z reguły następowała w walucie polskiej według kursu waluty obcej obowiązującego w dniu wypłaty. W walucie obcej wyrażane było także saldo zadłużenia oraz wysokość każdej należnej raty. W celu zabezpieczenia klienta przed różnicami kursowymi od dnia zawarcia umowy kredytowej do dnia wypłaty kredytu, z reguły, wypłata środków odbywała się po kursie z dnia zawarcia umowy kredytowej. Spłata kredytu denominowanego odbywała się w złotych lub w walucie obcej.

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Ulga „mały zus” („mała działalność gospodarcza”)

Dla kogo „mały zus”?
Osoby fizyczne, które mogą skorzystać z opisywanej ulgi zus, to:
1/ przedsiębiorcy zarejestrowani w CEIDG (także wspólnicy spółki cywilnej),
2/ którzy osiągnęli przychody z działalności gospodarczej za ubiegły rok kalendarzowy nie przekraczając progu uprawniającego do korzystania z ulgi (zobacz dalej limit przychodów),
3/ nie spełniają przesłanek płacenia preferencyjnych składek na ubezpieczenia społeczne przez 24 miesiące (od podstawy wynoszącej 30 % minimalnego wynagrodzenia),
4/ jeśli rozliczały się na karcie podatkowej, to jednocześnie nie korzystały ze zwolnienia z VAT (podatnicy rozliczający się w formie karty podatkowej, korzystający ze zwolnienia VAT, nie mogą korzystać z ulgi, ponieważ nie składają oni zeznań PIT ani deklaracji VAT, na podstawie których ZUS mógłby zweryfikować poprawności ustalenia najniższej podstawy wymiaru składek),
5/ prowadziły działalność gospodarczą przez co najmniej 60 dni w poprzednim roku kalendarzowym tj. podlegały ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu z tytułu prowadzenia tej działalności nie krócej niż 60 dni,
6/ nie wykorzystały 36-miesięcznego limitu (w ciągu 60 miesięcy prowadzenia działalności gospodarczej) korzystania z „małego ZUS”,
7/ nie podlegały ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu także z tytułu innej pozarolniczej działalności twórczej, artystycznej, zawodowej w ramach wykonywania wolnego zawodu, a także działalności gospodarczej wykonywanej jako wspólnik spółki jawnej, komandytowej, partnerskiej albo jednoosobowej spółki z o.o., czy osoba prowadząca publiczną lub niepubliczną szkołę, inną formę wychowania przedszkolnego, placówkę lub ich zespół.
8/ nie prowadzą działalności gospodarczej dla byłego bądź obecnego pracodawcy wykonując te same czynności jako pracownik w bieżącym lub poprzednim roku kalendarzowym.
W 2019 r. do „małego ZUS” mogą zgłaszać się przedsiębiorcy, którzy:
1/ w trakcie roku zakończyli okres opłacania preferencyjnych składek (wynoszący 24 miesiące) i spełniają przesłanki do korzystania z „małego ZUS”,
2/ prowadzili działalność przez co najmniej 60 dni w 2018 r. , ale zawiesili tę działalność i wznowili ją w 2019 r. (spełniając przesłanki korzystania z „małego ZUS”),
3/ prowadzili działalność przez co najmniej 60 dni w 2018 r., ale zakończyli tę działalność i ponownie zarejestrowali ją w 2019 r.
Dla zgłoszenia przewidziany został termin 7 dni od:
– pierwszego dnia prowadzenia lub wznowienia działalności gospodarczej,
– pierwszego dnia, w którym spełnione zostały przesłanki do korzystania z „małego ZUS” (np. zakończenie okresu „preferencyjnych składek”).

Osoby fizyczne rozpoczynające prowadzenie działalności gospodarczej nie mogą od razu skorzystać z „małego ZUS”, ponieważ ulga nie przysługuje, gdy działalność nie była prowadzona przynajmniej przez 60 dni w poprzednim roku. W takiej sytuacji można jednak skorzystać z innych ulg – ulgi „na start” oraz preferencyjnych składek ZUS.
Z ulgi „mały ZUS” można skorzystać pod warunkiem dokonania zgłoszenia do ubezpieczeń nie wcześniej niż po upływie 24 miesięcy, podczas których przysługuje przedsiębiorcy uprawnienie do preferencyjnych składek (art. 18c ust. 11 ustawy z dnia 13 października 1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych, której tekst jednolity opublikowany został w Dzienniku Ustaw z 2019 r., pozycja 300 ze zmianami, dalej usus). Spełnienie przesłanek określonych w art. 18a usus, dotyczących preferencyjnych składek dla przedsiębiorcy przez pierwsze 24 miesięcy prowadzenia działalności, wyłącza możliwość korzystania z „małego zus”.
Aby skorzystać z ulgi „mały zus” trzeba wyrejestrować się z ubezpieczeń na formularzu ZUS ZWUA i ponownie zgłosić do nich na formularzu ZUS ZUA (lub ZUS ZZA dla osób podlegających wyłącznie ubezpieczeniu zdrowotnemu) z kodem 05 90 lub 05 92 (kod tytułu ubezpieczenia dla osób z rentą przyznaną z tytułu niezdolności do pracy) oraz złożyć deklarację rozliczeniową ZUS DRA.
Limit przychodów
Jeśli przychody za ubiegły rok z działalności gospodarczej, którą przedsiębiorca prowadził przez cały rok, nie przekroczyły trzydziestokrotności minimalnego wynagrodzenia (63.000 zł w 2018 r.), może on płacić składki obniżone, proporcjonalne do przychodu składki na ubezpieczenia społeczne (o ile spełnione zostały wymienione powyżej przesłanki). Zawieszenie albo zamknięcie działalności gospodarczej w poprzednim roku skutkuje koniecznością posłużenia się proporcją przy obliczaniu progu przychodu. W tym celu dzieli się trzydziestokrotność minimalnego wynagrodzenia w poprzednim roku przez liczbę dni kalendarzowych w poprzednim roku i mnoży uzyskany wynik przez liczbę dni prowadzenia działalności, czyli 63.000 zł / 365 dni x ilość dni. Wynik równy lub wyższy 0,5 gr zaokrągla się w górę, niższy niż 0,5 gr w dół.
Na czym polega ulga „mały zus”
W ramach „małego zus” przedsiębiorca może płacić przez 36 miesięcy w ciągu 60 miesięcy kalendarzowych prowadzenia działalności gospodarczej niższe składki zus. Do tych okresów wlicza się każdy miesiąc kalendarzowy, w którym ustalona została najniższa podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą przez co najmniej jeden dzień. Aby tak było, przedsiębiorca sam ustala wysokość najniższej podstawy wymiaru składek, od której je opłaca w danym roku. Zależy ona od przychodu osiągniętego z działalności gospodarczej w poprzednim roku. Ustala się ją raz w roku – w styczniu albo w miesiącu, w którym rozpoczyna się lub wznawia prowadzenie działalności gospodarczej. Aby obliczyć najniższą podstawę, należy pomnożyć przeciętny miesięczny przychód z działalności gospodarczej z poprzedniego roku przez współczynnik, który prezes ZUS co roku ogłasza w Monitorze Polskim. Na 2019 r. współczynnik wynosi 0,5083. Podstawa wymiaru składek nie może być niższa niż 30% minimalnego wynagrodzenia ani wyższa niż 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.
„Mały zus” dotyczy tylko składek na ubezpieczenia społeczne (emerytalne, rentowe, wypadkowe, chorobowe). Składkę zdrowotną trzeba więc płacić w pełnej wysokości. W 2019 roku wynosi ona 342,32 zł.
W 2019 r. podstawa wymiaru składek przy „małym zus” nie może być:
– wyższa niż 2859 zł (60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego) ani
– niższa niż 675 zł (30% kwoty minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w styczniu 2019 r.);
przy czym wysokość poszczególnych składek wynosi:
– składka emerytalna (19,52% podstawy),
– składka rentowa (8,00% podstawy),
– składka chorobowa dobrowolna (2,45% podstawy),
– składka wypadkowa (1,67% podstawy).
Skutki korzystania z ulgi „mały zus”
Skorzystanie z „małego zus” wpływa na wysokość świadczeń:
– z ubezpieczenia chorobowego (m. in. zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku macierzyńskiego, zasiłku opiekuńczego) oraz
– z ubezpieczenia wypadkowego (m. in. zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego).
Opłacanie obniżonych składek wpływa też na wysokość przyszłej emerytury oraz renty.
Składki na Fundusz Pracy
Osoba, która prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jednoosobowo i jest zgłoszona do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowego, opłaca takie składki na Fundusz Pracy (FP) oraz na Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych (SFWON), z wyjątkiem kobiet, które ukończyły 55 lat i mężczyzn od 60 roku życia.
Wysokość składek na FP i SFWON określa ustawa. W 2019 r. wysokość składki na FP wynosi 2,30%, a na SFWON 0,15% podstawy ich wymiaru. Podstawę wymiaru tych składek stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, ale bez zastosowania rocznego ograniczenia (ograniczenie to wynosi 30-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej, czyli kwoty 4.765 zł w 2019 r.). Składki na SFWON oblicza się łącznie ze składkami na FP w wysokości sumy stóp procentowych tych składek (2,45%) i wykazuje w deklaracji rozliczeniowej w łącznej kwocie.
Składki na FP opłaca się od kwot, które stanowią podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jeśli wynoszą one w przeliczeniu na miesiąc co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę (2.250 zł w 2019 r.). Korzystając z „małego ZUS”, składki na FP opłaca się jedynie, gdy podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wynosi co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę.
Dodatkowe obowiązki związane z podleganiem „małemu zus” (owi)
Na przedsiębiorcy korzystającym z „małego zus”, ciąży obowiązek przekazania w deklaracji rozliczeniowej bądź w imiennym raporcie miesięcznym informacji o rocznym przychodzie z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej oraz o najniższej podstawie wymiaru składek, a także obowiązek przedstawienia na żądanie ZUS dokumentów potwierdzających wysokość rocznego przychodu z tytułu wykonywania działalności gospodarczej za poprzedni rok kalendarzowy w terminie 14 dni kalendarzowych od dnia doręczenia wezwania. Niedopełnienie opisanych obowiązków upoważnia i obliguje ZUS do ustalenia za wszystkie miesiące danego roku podstawy wymiaru składek w wysokości 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego.
Przedsiębiorca korzystający z „małego zus” składa pierwszą deklarację ZUS DRA za pierwszy pełny miesiąc korzystania z ulgi i do końca roku nie musi składać kolejnych deklaracji. Rozpoczęcie wykonywania działalności w trakcie miesiąca powoduje, że trzeba złożyć także dodatkową deklarację za pierwszy niepełny miesiąc (a drugą za pełny miesiąc).
Rezygnacja z „małego ZUS”
„Mały zus” jest dobrowolny. Przedsiębiorca, który chciałby opłacać wyższe składki, może zadeklarować wyższą podstawę wymiaru składki. Za miesiąc, w którym przedsiębiorca zrezygnował z ulgi oraz pozostałe miesiące do końca roku, płaci składki na ubezpieczenia społeczne według zasad ogólnych.
Za równoznaczne z rezygnacją z „małego ZUS” uważa się brak zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych lub do ubezpieczenia zdrowotnego z właściwym kodem tytułu ubezpieczenia, w terminie 7 dni od:
-1 stycznia danego roku,
– pierwszego dnia prowadzenia lub wznowienia działalności gospodarczej,
– pierwszego dnia, w którym spełnione zostały przesłanki do korzystania z „małego zus”.
Błędne zgłoszenie się do „małego ZUS” z uwagi na źle wyliczony przychód za ubiegły rok jest wiążące (nie powoduje automatycznego wyrejestrowania z „małego ZUS”). Trzeba więc złożyć formularz wyrejestrowujący z odpowiednim kodem i ponownie zarejestrować do ubezpieczeń na zasadach ogólnych.

 

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

24 miesiące preferencyjnych składek ZUS dla osób fizycznych rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej

Po wykorzystaniu przez 6 miesięcy ulgi na start albo jeśli przedsiębiorca zrezygnuje z tej ulgi, przysługują mu 24 miesiące preferencyjnych składek ZUS obliczanych od podstawy, która nie może być niższa niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, tj. 615 zł w 2019 r. (zobacz: rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 września 2018 r., w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2019 r., opublikowane w Dzienniku Ustaw z 2018 r., pozycja 1794).
Obowiązkowe składki ZUS w ramach opisywanej ulgi opłaca się w wysokości: emerytalna – 19,5% podstawy, rentowa – 8% podstawy, wypadkowa – 1,67 % podstawy. Natomiast ubezpieczenie chorobowe jest dla przedsiębiorcy dobrowolne (2,45% podstawy), nie więcej niż 250% prognozowanego średniego wynagrodzenia w gospodarce narodowej na dany rok (tak: art. 19 ust. 10 ustawy z dnia 13 października 1998 r., o systemie ubezpieczeń społecznych, której tekst jednolity został opublikowany w Dzienniku Ustaw z 2019 r., pozycja 300 ze zmianami). Wynagrodzenie to w 2019 r. wynosi 4.765 zł (porównaj: Obwieszczenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 listopada 2018 r. w sprawie kwoty ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2019 oraz przyjętej do jej ustalenia kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, opublikowane w Monitorze Polskim z 2018 r., pozycja 1185).
Zapłata składek na ubezpieczenie zdrowotne również jest obowiązkowa. Wynoszą one nie mniej niż 75% podstawy wymiaru składki. Za podstawę tę przyjmuję się przeciętne wynagrodzenie z IV kwartału poprzedniego roku (wysokość ta wynika z Obwieszczenia Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 18 stycznia 2019 r., w sprawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale 2018 r., opublikowanego w: Dzienniku Urzędowym GUS z 2019 r., pozycja 1). W 2018 r. było to 5.071,41 zł, dlatego podstawa wymiaru składki zdrowotnej w 2019 r. wynosi 3.803,56 zł, a wysokość tej składki 342,32 zł; czyli tyle, co przy działalności nierejestrowanej.
Przedsiębiorca korzystający z preferencyjnych składek ZUS nie ma obowiązku opłacania Składki na Fundusz Pracy i Solidarnościowy Fundusz Wsparcia Osób Niepełnosprawnych, jeżeli miesięcznie zadeklarowana podstawa wymiaru składek na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne i rentowe (łącznie ze wszystkich tytułów do tych ubezpieczeń) jest niższa od minimalnego wynagrodzenia. Zatem przez pierwsze 24 miesiące działalności deklarując podstawę wymiaru składek w wysokości 30% minimalnego wynagrodzenia, nie ma obowiązku opłacać składki na FP i SFWON, chyba że obowiązek odprowadzania składek wynika z innych tytułów do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych niż prowadzenie działalności gospodarczej.
Przesłanki opłacania preferencyjnych składek ZUS określone zostały w art. 18a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.
Po upływie 6 miesięcy korzystania z ulgi „na start” lub wcześniej, jeśli przedsiębiorca zrezygnował z tej ulgi, powinien wyrejestrować się z ubezpieczeń na formularzu ZUS ZWUA i ponownie zgłosić do nich na formularzu ZUS ZUA (w terminie 7 dni) oraz złożyć deklarację rozliczeniową ZUS DRA za kolejny miesiąc.
W zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego podaje się kod tytułu 05 70 lub 05 72, jeśli spełnione zostały przesłanki, by opłacać składki od preferencyjnej podstawy wymiaru. Zgłoszenie kodu 05 10 (albo 05 12) oznacza, że ubezpieczony opłaca składki na zasadach ogólnych.
Dla zastosowania preferencji konieczne jest spełnienie łącznie dwóch wymogów. Po pierwsze, w ostatnich 60 miesiącach kalendarzowych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej nie można prowadzić tej lub innej działalności gospodarczej. Po drugie, nie można wykonywać działalności na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym osoba fizyczna wykonywała w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej.
Z preferencyjnych stawek ZUS nie korzystają też: wspólnicy spółek jawnych, komandytowych i partnerskich oraz jedyny wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, a także twórcy i artyści.
Dodatkowo, preferencyjne stawki ZUS nie przysługują osobom współpracującym przy prowadzeniu jednoosobowej działalności gospodarczej. Za osobę współpracującą uważa się małżonka, dziecko własne, dziecko drugiego małżonka, dziecko przysposobione, rodzica, macochę, ojczyma oraz osobę przysposabiającą, jeżeli pozostaje z osobą, która prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą lub korzysta z ulgi na start, we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracuje przy prowadzeniu działalności.
Czas trwania ulgi i wyrejestrowanie z ubezpieczeń
Jeśli przedsiębiorca wykonywanie działalności gospodarczej rozpoczyna od pierwszego dnia danego miesiąca, miesiąc ten wliczamy do tych 24 miesięcy. W pozostałych przypadkach ulga trwa 24 miesiące + dni od 2 do 30 lub 31 danego miesiąca (za wyjątkiem lutego, który ma mniej dni).
Po upływie 24 miesięcy opłacania składek od preferencyjnej podstawy wymiaru należy wyrejestrować się z ubezpieczeń na formularzu ZUS ZWUA z kodem tytułu 05 70 lub 05 72 i ponownie zgłosić się do nich na formularzu ZUS ZUA z kodem 05 90 lub 05 92 (ulga „mały zus”) albo z kodem 05 10 lub 05 12 (zasady ogólne) oraz złożyć deklarację rozliczeniową ZUS DRA za kolejnym miesiąc.
Skutki korzystania z ulgi
Opłacanie niższych składek obniża wysokość zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku macierzyńskiego oraz zasiłku opiekuńczego (wynikających z ubezpieczenia chorobowego), a także świadczeń wynikających z ubezpieczenia wypadkowego (m.in. zasiłku chorobowego, czy świadczenia rehabilitacyjnego) oraz z ubezpieczenia emerytalnego i ubezpieczeń rentowych (emerytura, renta).

 

Jeśli spodobał Ci się wpis, możesz go zalinkować. Wpis ma charakter popularyzatorski. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści zawartych we wpisie w konkretnej sprawie. W celu uzyskania porady prawnej w indywidualnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.