Autor: admin

Opublikowane w

Kiedy spółka z o.o. jest cudzoziemcem?

Dla potrzeb nabywania nieruchomości przez cudzoziemców przyjmuje się, że spółka z o.o. z siedzibą w Polsce, jest cudzoziemcem, gdy jest kontrolowana bezpośrednio lub pośrednio przez następujące osoby:

1) osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego;

2) osoba prawna mająca siedzibę za granicą;

3) nieposiadająca osobowości prawnej spółka osób wymienionych w pkt 1 lub 2, mająca siedzibę za granicą, utworzona zgodnie z ustawodawstwem państw obcych;

Kontrolowaną spółką z o.o. jest spółka, w której cudzoziemcy dysponują bezpośrednio lub pośrednio powyżej 50% głosów na zgromadzeniu wspólników (w tym jako zastawnik, użytkownik lub na podstawie porozumień z innymi osobami), albo mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów Kodeksu spółek handlowych.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi indywidualnej porady prawnej. Autor nie odpowiada za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania porady prawnej w konkretnej sprawie, proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Ubezpieczenie zdrowotne osób powołanych do pełnienia funkcji członków zarządu spółki z o.o.

Do 31 grudnia 2021r. członkowie zarządu, którzy sprawowali swoje funkcje na podstawie powołania nie odprowadzali składek na ubezpieczenie zdrowotne, gdyż nie mieli takiego obowiązku. Wpływało to na mniejszą popularność zawierania umów o pracę z członkami zarządu.

Od stycznia 2022 r. sytuacja uległa zmianie. Składkę na ubezpieczenie zdrowotne zobowiązane według stawki 9% są płacić również osoby powołane do pełnienia funkcji na mocy aktu powołania, które z tego tytułu pobierają wynagrodzenie. Dotyczy to również prokurentów spółek.

Do ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych dodano art. 66 ust.1 pkt 35a, który wprowadził obowiązek obliczania, pobierania i odprowadzania składki zdrowotnej z wynagrodzeń osób, które pełnią swoją funkcję na podstawie aktu powołania i otrzymują z tego tytułu wynagrodzenie.

Rozwiązanie obecnie obowiązujące oczywiście obniża wynagrodzenie członków zarządu, gdyż składki na ubezpieczenie zdrowotne nie można odliczyć od podatku. Wprawdzie ciężar ubezpieczenia zdrowotnego ponosi członek zarządu, jednakże rozlicza je płatnik, co wiąże się ze zwiększeniem ilości obowiązków płatnika. W przypadku umowy o pracę nadal pracodawca dokłada ponad 20% wynagrodzenia brutto tytułem składek na ubezpieczenie społeczne. Powołanie członka zarządu nie rodzi takiego obowiązku.

 

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autor nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Brak odliczenia składki zdrowotnej – podwójne opodatkowanie?

Wielu Polaków odczuło pogorszenie własnej sytuacji ekonomicznej w związku z wejściem w życie Polskiego Ładu. Wśród kontrowersyjnych zmian w prawie prymat wiedzie brak odliczenia składki zdrowotnej od podatku. Zastrzeżenia budzi to, że składka ta naliczana jest od dochodu, który również podlega opodatkowaniu. Ten sam dochód jest zatem podstawą wyliczenia dwóch obciążeń. Mechanizm jest wadliwy i powoduje podwójne opodatkowanie dochodu. Jest to sprzeczne z zasadami konstytucyjnymi ochrony własności (ktoś jeszcze o takich zasadach pamięta?).

Przepisy te powinny być zmienione. Nawet bowiem wygranie sprawy przed trybunałem konstytucyjnym odnośnie do składek na ubezpieczenie zdrowotne nie gwarantuje, że ustawodawca nie wymyśli nowego mechanizmu oskładkowania, w którym podstawą będzie dochód po odliczeniu podatku lub podstawą opodatkowania będzie dochód po odliczeniu wszelkich składek przy jednoczesnym podwyższeniu stopy procentowej podatku lub składki.

Zachęcam jednak, zwłaszcza w sprawach o małe kwoty ZUS, do kontaktu z Kancelarią. „Precedensowe orzeczenia” w sprawach podatkowych oraz ZUS często zapadają w odniesieniu do niewielkich kwot, co wiąże się z mniejszym ryzykiem ekonomicznym dla strony zastępowanej.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady w konkretnej sprawie. Autor nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Coraz trudniej o interpretacje podatkowe

Uzyskanie interpretacji podatkowej co do brzmienia niejasnych przepisów prawa podatkowego może dać ochronę przed brakiem pewności co do podejścia w przyszłości przez organy podatkowe do sytuacji prawnopodatkowej podatnika.

Jednakże skorzystanie z tego przydatnego instrumentu ograniczania ryzyka podatkowego obecnie doznaje praktycznych ograniczeń. W związku z tym osobie występującej bez profesjonalnego pełnomocnika niezmiernie trudno jest taką interpretację otrzymać. W praktyce wspomniane ograniczenia polegają na tym, że po otrzymaniu wniosku o interpretację organ celem wydłużenia terminu na udzielenie swojej odpowiedzi wysyła do podatnika listę nawet kilkudziesięciu pytań uzupełniających najczęściej niemających w większości związku z zapytaniem.

KIS pyta, np. o status wnioskodawcy jako czynnego podatnika VAT w sprawach dotyczących podatku dochodowego lub o wskazanie rezydencji podatkowej podatnika w sprawach, w których podatnik rozpoczyna opis stanu faktycznego od wskazania, że jest spółką z siedzibą na terytorium Polski, która swoje towary sprzedaje tylko w kraju. Czy też w sprawie IP box oraz kosztów działalności gospodarczej informatyka świadczącego usługi zdalnie pyta, jak podatnik interpretuje pojęcie miejsca pobytu, miejsca zamieszkania itd. Przykłady można mnożyć.

Na odpowiedź na niezwykle obszerne pytania organy wyznaczają termin 7 dni. W przypadku otrzymania kilkudziesięciu pytań, w tym dotyczących wykładni prawa, dotrzymanie terminu może sprawiać podatnikom trudność.

Zdarza się również, że organy odmawiają udzielenia odpowiedzi.

Wszystko to zniechęca podatników występujących samodzielnie do egzekwowania swoich praw oraz przekłada się na ewentualne koszty reprezentacji przez doradcę podatkowego, który oprócz sporządzenia wniosku musi odpowiedzieć na liczne, często niełatwe pytania.

W praktyce więc podatnicy nie korzystają z przysługujących im ulg, z uwagi na niejasne przepisy prawa i zwiększoną aktywność urzędników.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi indywidualnej porady prawnej. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania porady prawnej w konkretnej sprawie, proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Odpowiedzialność za odśnieżanie nieruchomości

Podczas zimy szczególnie istotne jest utrzymanie w czystości nieruchomości (zwłaszcza drogowych). Właścicielami dróg mogą być podmioty prawa publicznego (drogi publiczne) lub podmioty prywatne w odniesieniu do dróg wewnętrznych. Za utrzymanie w czystości nieruchomości co do zasady odpowiada jej właściciel, ponieważ jest to obowiązek związany z wykonywaniem prawa własności, lub zarządca.

Właściciele nieruchomości lub ich zarządcy zobowiązani są do zapewnienia utrzymania czystości i porządku, m.in. przez uprzątnięcie błota, śniegu, czy lodu, nie tylko z ich własnej nieruchomości, ale też z chodników położonych wzdłuż ich nieruchomości. Za takie chodniki uznaje się wydzielone części drogi publicznej, służące do ruchu pieszego, znajdujące się bezpośrednio przy granicy nieruchomości. Omawiany obowiązek nie obejmuje sprzątnięcia chodnika, na którym jest dopuszczony płatny postój lub parkowanie pojazdów samochodowych.

Zakres odpowiedzialności zarządcy drogi publicznej wyznacza ustawa o drogach publicznych.

Odpowiedzialność za utrzymanie czystości, w tym odśnieżanie kształtuje się odmiennie, gdy nieruchomością prywatną włada jeden lub kilku współwłaścicieli niż w sytuacji, gdy na nieruchomości znajduje się budynek z wieloma lokalami, a przynajmniej w stosunku do jednego z tych lokali została ustanowiona odrębna własność. Zasadą jest nałożenie obowiązków właściciela nieruchomości w tym ostatnim przypadku na osobę sprawującą zarząd nieruchomością wspólną, zarówno w odniesieniu do obowiązków wynikających z ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminie, jak i obowiązków wynikających z ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami.

Niekiedy można spotkać się z informacjami, że odpowiedzialność za odśnieżanie ponosi najemca. Czy jest to prawda? Odpowiedź brzmi: to zależy. Prawdziwość tego twierdzenia zależy od tego, jak są ukształtowane stosunki własnościowe na nieruchomości oraz od treści umowy z najemcą. Dochodzenie odpowiedzialności od najemcy może wiązać się z ryzykiem przegrania sprawy z uwagi na skierowanie powództwa przeciwko niewłaściwej osobie. Może to skutkować całkowitą utratą roszczenia, a także koniecznością poniesienia wysokich kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa przez profesjonalnego pełnomocnika strony pozwanej. Za przyjęciem odpowiedzialności zarządcy przemawia dodatkowo to, że powinien on posiadać odpowiednie ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi indywidualnej porady prawnej. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie wpisu. W celu uzyskania porady prawnej w konkretnej sprawie proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Spółka bez zarządu, kto wnosi skargę na decyzje podatkowe

Jeśli organ, chce prowadzić postępowanie podatkowego wobec spółki, która nie ma osoby reprezentującej lub organu reprezentującego albo nie ma możliwości ustalenia adresu siedziby, miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zamieszkania osób upoważnionych do reprezentowania jej spraw, organ podatkowy wyznacza tymczasowego pełnomocnika szczególnego upoważnionego do działania do czasu wyznaczenia kuratora przez sąd.

Oznacza to, że brak zarządu, czy osoby zarządzającej i reprezentującej, nie jest przeszkodą, aby wobec spółki toczyło się postępowanie podatkowe.

Wątpliwości i pytania o konstytucyjne prawo do sądu budzi jednak to, że umocowanie tymczasowego pełnomocnika szczególnego obejmuje tylko postępowanie podatkowe. W takiej sytuacji bowiem, przed ustanowieniem kuratora, spółka nie ma możliwości zaskarżenia niekorzystnej decyzji podatkowej do sądu administracyjnego. Orzekł tak m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. I GSK 2237/18.

Obecnie obowiązujące regulacje prawne wymagają pilnych zmian legislacyjnych. Dyskryminacja podmiotowa spółek nie posiadających osób reprezentujących oraz innych wymienionych w art. 138m Ordynacji podatkowej nie ma żadnego uzasadnienia prawnego. Zwłaszcza w sytuacji istnienia interesu prawnego do wniesienia skargi oraz istnienia sprawy administracyjnej (podatkowej). Dobrem chronionym przez konstytucyjne prawo do sądu oraz przez art. 184 Konstytucji jest bowiem porządek prawny i kontrola legalności działania organów administracji.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

 

Opublikowane w

Obniżone odsetki od zaległości podatkowych

Według Ordynacji podatkowej, odsetki naliczane są od zaległości podatkowych. Innymi słowy brak wpłaty podatku w terminie skutkuje tym, że wpłacając podatek po terminie trzeba do niego doliczyć odsetki za zwłokę. Podstawowa ich stawka wynosi obecnie 8%. Jednakże stawka jest o połowę niższa, gdy skuteczna korekta deklaracji została złożona w terminie 6 miesięcy od upływu terminu do złożenia deklaracji i zaległość została zapłacona 7 dni od dnia złożenia korekty.

Obniżonej stawki odsetek za zwłokę nie stosuje się w przypadku korekty deklaracji:

–złożonej po doręczeniu zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej, a w przypadkach gdy nie stosuje się zawiadomienia – po zakończeniu kontroli podatkowej;

–złożonej po doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli celno-skarbowej;

–dokonanej w wyniku czynności sprawdzających.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej, proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

Opublikowane w

Nowy ład – czynny żal, korekty deklaracji a odpowiedzialność karnoskarbowa od 01.01.2022

Czynnym żalem nazywane jest zawiadomienie organu powołanego do ścigania przestępstw skarbowych lub wykroczeń skarbowych o popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, ujawniając istotne okoliczności tego czynu, w szczególności osoby współdziałające w jego popełnieniu. Czynny żal składany jest przez sprawców czynów zabronionych przez Kodeks karny skarbowy w celu uniknięcia odpowiedzialności karnoskarbowej. Nie podlega bowiem karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe sprawca, który po popełnieniu czynu zabronionego przez Kodeks karny skarbowych zawiadomił o tym organ i spełnił przesłanki czynnego żalu. Regulacja ta nie uległa zmianie.

Według Kodeksu karnego skarbowego nie podlega karze za przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe również ten, kto złożył prawnie skuteczną korektę deklaracji podatkowej i w całości uiścił, niezwłocznie lub w terminie wyznaczonym przez uprawniony organ, należność publicznoprawną uszczuploną lub narażoną na uszczuplenie. Regulacja ta powodowała, że jeżeli wszczęte zostało postępowanie przygotowawcze, z chwilą rozliczenia korekty, postępowanie takie było umarzane, co było korzystne dla podatników.

Nowy ład przewiduje jednak, że kara ominie tylko tych podatników, przeciwko którym przed złożeniem korekty deklaracji lub jednolitego pliku kontrolnego nie było wszczęte postępowanie przygotowawcze o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe. Dotyczy to również ujawnienia czynu zabronionego przez Kodeks karny skarbowy w toku postępowania przygotowawczego dotyczącego innego czynu.

Jeżeli jednak jedna z podstaw odpowiedzialności nie wskazuje na uprawnienie do złożenia korekty deklaracji, wykluczone jest zaniechanie ukarania sprawcy w związku ze złożeniem przez niego korekty deklaracji i wpłatą podatku.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie treści wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

 

 

Opublikowane w

Odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez dziecko

W odniesieniu do czynów dzieci, które nie ukończyły 13 lat (lub dzieci starszych, które z powodu stanu psychicznego nie ponoszą winy), rodzice odpowiadają za domniemaną winę w nadzorze. Wina ta występuje w postaci zaniechania sprawowania pieczy nad dzieckiem lub niewystarczającego nauczenia dziecka zasad bezpiecznego postępowania.

Jeśli opiekę nad dzieckiem sprawuje w danej chwili inna osoba lub instytucja, na przykład nauczyciel, czy opiekunka, osoby te również odpowiadają za niedopilnowanie dziecka.

Dzieci w wieku powyżej 13 lat odpowiadają za własne czyny, gdyż można przypisać im winę. Za czyny niedozwolone dzieci w tym wieku rodzice ponoszą odpowiedzialność, gdy zostanie im udowodniona ich własna wina.

Ww. osoby odpowiadają zarówno za szkodę (odszkodowanie na koszty leczenia, renta itd.), jak i za krzywdę (zadośćuczynienie za cierpnie psychiczne i fizyczne, naruszenie dóbr osobistych itd. lub zasądzenie odpowiedniej sumy na wskazany cel społeczny).

Odpowiedzialność za czyn dziecka ma miejsce zarówno na płaszczyźnie cywilnoprawnej, jak i karnej.

W sprawach karnych dotyczących naruszenia nietykalności cielesnej często koniecznym może być złożenie do Sądu Rejonowego prywatnego aktu oskarżenia, gdyby inicjatorem wszczęcia postępowania karnego wobec sprawcy nie mógł być prokurator bądź inny oskarżyciel publiczny, np. w przypadku:

– lekkiego uszkodzenia ciała (art. 157 § 2 w zw. z art. 157 § 4 k.k.),
– nieumyślnego uszkodzenia ciała, jeżeli naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia nie trwał dłużej niż siedem dni (art. 157 § 3 w zw. z art. 157 § 4 k.k.),
– zniesławienia (art. 212 § 1 i 2 w zw. z art. 212 § 4 k.k.),
– zniewagi (art. 216 § 1-3 w zw. z art. 216 § 5 k.k.),
– naruszenia nietykalności cielesnej (art. 217 § 1 i 2 w zw. z art. 217 § 3 k.k.).

 

Wpis ma charakter edukacyjny i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie wpisu. W celu uzyskania porady w indywidualnej sprawie, proszę o kontakt telefoniczny lub mailowy.

 

 

Opublikowane w

Faktury elektroniczne – rewolucja podatkowa?

Faktury elektroniczne mają obowiązywać od 01 stycznia 2023 r., a na zasadzie dobrowolności od stycznia 2022 r.

Faktura ustrukturyzowana będzie obsługiwana przez interfejs Ministerstwa Finansów. Podatnik, chcąc wystawić fakturę, będzie musiał skorzystać ze oprogramowania Ministra. Analogicznie w przypadku otrzymania faktury. Minister będzie też przechowywał faktury przez okres dziesięciu lat, a także weryfikował je. Takie rozwiązania spowodują otrzymanie przez organy podatkowe wielu informacji, które dotychczas były dla organów niedostępne poza procedurami z Ordynacji podatkowej.

W praktyce organy podatkowe po wprowadzeniu obowiązku składania jpk zmniejszyły ilość kontroli a jednocześnie zwiększyły ilość kontroli zakończonych przypisem, ponieważ typowanie do kontroli dzięki jpk stało się bardziej skuteczne. Wprowadzenie faktur elektronicznych prawdopodobnie jeszcze bardziej pogłębi tę tendencję. Organy podatkowe nie będą już musiały występować do podatników o udzielenie im informacji zawartych w fakturach, co ma szczególne znaczenie przy czynnościach krzyżowych, mających na celu sprawdzenie prawidłowości rozliczeń obu stron transakcji.

Podatnicy już teraz przygotowują się do wdrożenia tych zmian.

 

Wpis ma charakter popularyzatorski i nie stanowi porady prawnej w konkretnej sprawie. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za treść wpisu. W celu uzyskania indywidualnej porady prawnej proszę o kontakt telefoniczny bądź e-mailowy.